แก้วประเสริฐ
ใต้ร่มพฤกษาพระพายโชยชวนชื่นจิต
ความย้อนคิดถึงอดีตจิตหวั่นไหว
มันซับซ้อนยอกย้อนในดวงใจ
สิ่งผ่านไปหลายหลากยากกลับคืน
ยืนจ้องมองมวลไม้หลายสีสัน
สีของมันเปลี่ยนไปคล้ายสะอื้น
ต้นเดียวนั้นใบมากสียากจะฟื้น
สู่กลับคืนสีเดียวกันนั้นยากจริง
อนิจจาทุกสิ่งนี้มีขึ้นอยู่ในโลก
ย่อมมีโศกสุขคละคล้าในทุกสิ่ง
มันผันแปรเปลี่ยนไปสุดประวิง
หัวใจหญิงหรือชายให้เหมือนกัน
อนิจจังนั้นถ่องแท้แก่คนทั้งหลาย
มันกลับกลายแปรผันไม่สุขสันต์
ทุกข์ทั้งหลายย่อมครอบครองใจกัน
อนัตตานั้นพลันตามมาหาแน่นอน
ลมโบกพัดใบไม้หลุดจากขั้ว
ปลิวไปทั่วใกล้ไกลคล้ายคำสอน
สัจธร
หน้าส่วนตัว
1371
12
0
