สมุทร
ระยิบระยับสลับเรียงท่ามเสียงซู่
ประกายดูอ่อนโยนใจโอนอ่อน
กระเซ็นสาดผาดผิวราวนิ้วอร
มาออดอ้อนอวลชื้นให้ฟื้นจำ
แสงไฟไล้ผ่านผืนม่านฝน
ระริกดลดาลร่างกลางไอฉ่ำ
ละลานเล่นเส้นลายกลางสายน้ำ
หน่วงนำบางอย่างให้ย่างคืน
นิยายน้ำเน่าเก่าเก่านั้น
เธอฉันเคยสร้างกลางพร่าผืน
ผวยมืดฉ่ำฝนกามกลกลืน
แช่มชื้นฟ้าร้องคะนองนั้น
สองปีที่ผ่านราวกาลกัปป์
เธอลับเธอลาไปคว้าฝัน
เธอกลับเพียงข่าวเขาโจษจัน
เธอหมั้นเศรษฐีไปดีแล้ว
ระยิบระยับเรืองรองแสงส่องน้ำ
เป็นลำเฉดสีมณีแผ้ว
พริ้วพริ้วริ้วรุ้งคุ้งแวว
แถวแถวนัยน์ตาที่พร่าพราย
1655
4
0
หน้าส่วนตัว
