ตาเธอบอกแววหม่นปนความเศร้า ซ่อนความเหงาข้างในใจสลาย รู้ว่าเธอเสียใจไปมากมาย สิ่งสุดท้ายเธอได้อะไรมา จะคร่ำครวญร้องไห้ทำไมเล่า กับเรื่องเก่าที่พลาดปรารถนา แม้สายเลือดไหลพรากจากดวงตา กาลเวลาผ่านไปไม่หวนคืน อยากให้เธอเข้าใจในชีวิต เราอาจผิดพลั้งพลาดไม่อาจฝืน อาจพ่ายแพ้สักครั้งใช่พังครืน จงหยัดยืนขึ้นเถิดเปิดหัวใจ เตรียมใจไว้ยอมรับกับชะตา หากต้องพบปัญหาอย่าหวั่นไหว สู้ด้วยตัวของตนทนต่อไป นั่นคือความยิ่งใหญ่ในตัวเธอ ฯ