แสงเพชร
วอนลมพัดผ่านไปให้ถึงเรียม
ด้วยคิดถึงซึ่งเปี่ยมเทียมฟ้าใส
บอกนางว่าข้ายังคงห่วงใย
อยากจะให้หวนคืนความรักมา
เรียมคงสุขสบายทั้งกายใจ
เจ้ารู้ไหมใครกันมั่นห่วงหา
เฝ้ารอคอยความรักกักน้ำตา
ปวดอุราระทมทรมาน
มองรอยไถในนามาแปรผัน
ความรักนั้นมันเป็นเส้นขนาน
ให้เราสองต้องพรากจากกันนาน
ข้าซมซานสิ้นดีที่เจ้าบิน
วอนลมพัดฝากไปให้ถึงนาง
คนไกลห่างทางนี้นึกถวิล
ลอยละล่องท่องไกลให้ยุพิน
จงคืนถิ่นฐานบ้านนาที่ข้ารอ
ข้าคอยรอเจ้ากลับหลับไม่ลง
มากพะวงว่าไปกับใครหนอ
ทุกเช้าค่ำเคยเคียงเคล้าเคลียคลอ
จะไม่ท้อขอรอเจ้าต่อไป
ฝากลมรักจากใจชายคนเศร้า
ที่คอยเฝ้าข่าวคราวเจ้าอยู่ไหน
ทิ้งใ
4292
15
0
หน้าส่วนตัว
