หนุ่มน้อย.
เพียงห่างหายไปวันเหมือนนานเนิ่น
ด้วยคิดถึงเหลือเกินครับสุดรับไหว
ความเศร้าเหงาเร้ารุมสุมอกใน
อยากบอกทางไฮไฟว์ก็อายจัง
นึกจะส่งกลอนกานท์พานไม่กล้า
คิดหลายคราครั้งอยู่ไม่รู้หวัง
เขียนจดหมายอาจล่าช้าพะว้าพะวัง
ไม่หยุดยั้งอัดอั้นตันอุรา
กระแสจิตพิศวาสแรงคิดถึง
ทำไมจึงมากล้นสุดทนหนา
ขาดติดต่อเพียงวันบั่นชีวา
พิมญดาเป็นอย่างไรให้ร้อนใจ
ส่งอีเมล์เกรงว่าไม่มาเปิด
ดูเอาเถิดมือถือเสียโทรไม่ได้
โทรเลขนี่แหละดีที่ว่องไว
ส่งให้ไปคนถูกใจที่ปลายทาง
หัวใจเขียนร่ายเร้นเน้นอักษร
ถึงบังอรอยู่แม่อายใกล้เมืองฝาง
ร้อยคำฝากจากใจให้นวลนาง
คราแรมร้างคิดคะนึงถึงคนไกล
บรรจงลงเนื้อคว
1750
3
0
หน้าส่วนตัว
