ketana
เราต่างมี เส้นชีวิต ที่พลิกผัน
จึงพบกัน ต่างควั่นไขว้ ไม่เฉลียว
สองผูกปม ผสมรัก ถักเป็นเกลียว
เป็นสิ่งเหนี่ยว มิให้เลือน ด้วยเงื่อนตาย
ว่าชาตินี้ หทัยมัด ไม่พลัดพราก
ถึงต้องจาก วายวาง ยังมั่นหมาย
แล้ววันหนึ่ง เงื่อนนั้น ก็พลันคลาย
ระส่ำระสาย ปมที่รัด อึดอัดใจ
เส้นชีวิต สัมพันธ์ อันแน่นเหนียว
สอดเป็นเกลียว ผสาน มันหวั่นไหว
พยายาม หาจุดร่วม รวมฤทัย
แม้ตึงไป ก่อนผ่อน หย่อนลงมา
ไม่รู้ว่า เอาอะไร ชายคนนี้
หมดชีวี หัวใจ ยังใฝ่หา
ฉันเป็นฉัน เธอมอง ด้วยสายตา
ไม่ดีกว่า อย่างนั้นหรือ ที่ฉันเป็น
ยิ่งผูกเงื่อน ซับซ้อน คล้ายซ่อนเงื่อน
ก็ดูเหมือน จะทำ ให้ฉันเห็น
ยิ่งสั้นลง ความฝัน
1771
4
0
หน้าส่วนตัว
