เมื่อหัวใจขยายใหญ่กว่าเดิม ทรวงอกเริ่มปริแตกแยกสลาย แหวกซี่โครงกรงขังพังทลาย กางปีกผายร่ายบินโผผินพลัน ถูกตีกรอบขอบจำกัดทาสความคิด ใจผูกติดโซ่ตรวนล้วนความฝัน ตกเป็นทาสขาดเสรีจนนิรันดร์ เหตุตนนั้นสรรค์สร้างทุกอย่างเป็น โบยบินไปไร้เขตขัณฑ์อนันตกาล ทิ้งสงสารอันว่างกลวงลวงตาเห็น ด้วยวิญญาณหาญกล้าฝ่าลำเค็ญ ดั่งจันทร์เพ็ญเด่นฟ้าท้าหมู่ดาว อิสรภาพตราบฟ้าดินสลาย ล่องลอยไกลได้เพลินคราเหินหาว อาบแช่แสงแห่งรักประจักษ์คราว ทุกย่างก้าวราวเดินบนกลีบโรย....