ดอกบัว
เห่ครวญคำหวนไห้
ทอดอาลัยอยู่ทุกครา
ชีวิตช่างชินชา
กับพิษรักมาหักทรวง
กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
กายก็ยังไร้คู่ควง
กี่ช้ำต่อคำลวง
ระดมโถมเข้าทาบทาม
กี่ใจจะไหววุ่น
วิตกครุ่นต่อสิ่งทราม
ไฟทุกข์บ่หยุดลาม
จึงจำหม่นทนเดียวดาย
หาไหนนะรักแท้
เห็นเพียงแต่รักเคลื่อนคลาย
เมื่อวันมันผันกลาย
รักก็ดับลับตามกาล
เวียนวนความวังเวง
ดอกโศกเปล่งประกายบาน
เสพขมซ่อนคมหวาน
เสพซมซานอยู่เนืองเนือง
ฉันจึงได้ประจักษ์
นิยามรักล้วนเปล่าเปลือง
หลายหลากเล่ห์ขุ่นเคือง
อุบายซ่อนอย่างแยบยล
จะอยู่เพียงผู้เดียว
ไม่ผินเหลียวต่อผู้คน
เข้าหาธรรมมรรคผล
เพื่อให้พ้นบ่วงแห่งกรรม..
หน้าส่วนตัว
1245
4
0
