ไร้อันดับ
เย็นเอ๋ย...เย็นชื่นทรวงยลดวงพักตร์
แลรูปลักษณ์แห่งองค์ดำรงหล้า
พระพักตร์อิ่มยิ้มเย็นดูเด่นตา
ปลุกศรัทธาด้วยธรรมที่อำไพ
ชื่นเอ๋ย...ชื่นรื่นรมย์สมสถาน
เทียมวิมานทิพย์แก้ววาวแววใส
กลางโบสถ์หนึ่งพึงพบสงบใจ
ดับความไหวหวาดหวั่นที่พันพัว
ใจเอ๋ย.... ใจชุ่มฉ่ำดื่มด่ำนัก
ปลดความหนักในจิตดังปลิดขั้ว
ค่อยค่อยวางทุกอย่างลงข้างตัว
ดุจดอกบัวเริ่มบานตระการตา
อิ่มเอ๋ย...อิ่มเอิบในทั้งกายจิต
สำนึกติดในธรรมอันล้ำค่า
เมื่อนั่งลงตรงพระปฏิมา
พร้อมวันทารำลึกสำนึกคุณ
เงียบเอ๋ย...เงียบสงัดเหมือนตัดออก
ความกลับกลอกหลอกล่อที่ก่อหนุน
เปลี่ยนอัตตาแห่งตนเป็นผลบุญ
จนเคยคุ้นกับจิตแล้วติดตาม