คนบ้านกลอน นอนแกร่ว อีกแล้วหนอสู้เฝ้ารอ ผลงาน ที่ขานไขหยิบดินสอ ปากกา มาเร็วไวกลั่นหัวใจ เรียงถ้อย บทร้อยกรอง หน้ากระดาน งานสะดุด เหมือนหยุดนิ่งเพื่อนชายหญิง ยุ่งงาน การทั้งผองแม้เหนื่อหนัก นักหนา หันมามองแล้วก็ลอง หลับตา หาวลี ไม่แว่วหวาน งานเขียน แต่เพียรสร้างแข็งกระด้าง ห่วงใย กระไรนี่อยากจรรโลง โครงถ้อย ร้อยวจีมาเร็วรี่ อย่าช้า มาไวไว อย่าเอาแต่ อ่านอ่าน หยุดงานเขียนเจ้าสังเวียน ทุกท่าน คร้านไฉนเจ้าคารม คมถ้อย ร้อยรำไพมาจากไกล อีกแล้ว เกลอแก้วเอย
1897
3
1
หน้าส่วนตัว
