แก้วประเสริฐ
เกลียวคลื่นสะอื้นดวงใจ
ลมทะเลล้วนรุมเร้าเคล้าหวนถวิล
สำเนียงกลิ่นเกลียวคลื่นสะอื้นหา
สาดซัดผ่านซ่านระริกพลิกจวนมา
ท้องธาราปั่นป่วนล้วนครวญคร่ำ
เฝ้าระกำนำพรากมิสดใส
คิดถึงใครคนหนึ่งซึ่งงามขำ
ด้วยแฝงล้ำนำผนึกลึกใจจำ
เป็นเหตุทำจนพรากจากอาวรณ์
ระลอกแนวแถวคลื่นผลักคืนฝั่ง
ส่งเสียงดังซ่าซ่านิจจาผวน
เป็นฝอยฟองร้องหาดุจทบทวน
สะอื้นล้วนห้วงหทัยฤทัยตรม
ลมพัดจัดเกลียวคลื่นตื่นผวา
ท้องนภามาพะนอล้อขื่นขม
ยอดสนขย่มละใบใจระทม
สุดระบมขมขื่นฝืนกลับคืน
พิศตามองสองข้างระหว่างแถว
โขดหินแนวเนินผายากสุดฝืน
กระแสร์ชลซัดสาดดังครื
หน้าส่วนตัว
1330
28
0
