ธรรม ทัพบูรพา
สักแต่ว่า บางวันมันแปรเปลี่ยน
สักแต่ว่า ว่ายเวียนความรู้สึก
สักแต่ว่า บางใจมันอยู่ลึก
สักแต่ว่า เรานึกปรุงแต่งไป
จิตไหวดวงใจหวั่น-พเนจร
จะสร้างรวงรังนอน ณ แห่งไหน
ตุ๊กตาเฝ้าฝันปั้นอย่างไร
จะยอมอยู่หรือไป-พเนจร
ณ จุดนั้นมีนิรันดร์-อันมิสุด
มีอะไรรอมนุษย์เพื่อผัดผ่อน
พบภาวะแห่งใจในอาวรณ์
จากผิดหวังรุ่มร้อนจนเยือกเย็น
สงบกลางกังวลผลพลอยได้
สงบงามทำลายดวงตาเห็น
มีนัดเธอ รู้สึก อยู่เช้า - เย็น
แต่ออกไปเดินเล่นกับปัญญา
......................................................
*ความรู้จากความรู้สึก คือ ปัญญา