..๏ ครั้นคำนึงถึงใครให้ครวญคร่ำ ความทรงจำจับจิตยากคิดขืน จึงกำสรวลโศกศัลย์ทุกวันคืน กลายเป็นอื่นเสียแล้วพ่อแก้วใจ ก่อนเคยเคียงอิงแอบแนบอกพี่ สิ้นปราณีหมองหม่นคนเคยใกล้ มาพลัดพรากจากกันแสนหวั่นใจ สิ้นเยื่อไยสัมพันธ์พลันระทม หมายยื้อยุดฉุดรั้งช่างยากแท้ ผ่านคืนวันผันแปรแม้ขื่นขม ยังห่วงหาอาลัยให้นอนตรม หลากคารมคำซึ้งประหนึ่งลวง อยากหลงลืมเรื่องราวคราวเก่าก่อน สิ้นอาวรณ์เยื่อใยคลายความห่วง แม้มีบ้างนึกถึงซึ่งคำลวง ขอทั้งปวงเป็นเพียงเยี่ยงสายลม ๚ะ๛
1069
9
0
หน้าส่วนตัว
