หน้าส่วนตัว
มองฟ้ายามเมื่อเหงา ใจสองเราอยู่เคียงกัน
กระชับความสัมพันธ์ ระลึกมั่นก็อุ่นไอ
คือมวลในอารมณ์ ที่ก่อปมอยู่ภายใน
สร้างภาพขึ้นมาใหม่ เพื่อหลอมไว้ให้ใจคง
ใช่ว่ามิใฝ่หา เพียงรู้ว่าอยู่กลางดง
โดดเดี่ยวเรื่องชวนหลง ดุจวังพงศ์ทะเลทราย
ดูดกลืนมิคืนกลับ ชีวานับล้วนหลากหลาย
ทางทุกข์อันมากมาย มันผูกสายกลายเป็นเกลียว
กว่าแซงกำแพงคลื่น จิตตขื่น รื่นไร้เหลียว
จึงรู้ในใจเทียว ความ เริงเลี้ยว
1164
10
0
