เพชรพรรณราย
ยินเสียงแผ่วแว่วสำเนียงเสียงสะอื้น
หลับครึ่งตื่นคืนค่อนก่อนรุ่งสาง
รำพันรักคราวหักพังครั้งอับปาง
ใยจึงร้างห่างสัมพันธ์จาบัลย์ตรม
ความเหน็บหนาวราวสะบั้นใจหวั่นไหว
กลอนอาลัยใจห่วงหาว่าขื่นขม
ความเจ็บปวดรวดร้าวนักปักษ์อารมณ์
เจ็บระบมจมความเหงาเฝ้ารอคอย
ทั้งแสนแค้นแน่นสลักด้วยรักมั่น
ผูกสัมพันธ์แม้สิ้นใจไม่เคลื่อนคล้อย
วิญญาณตามถามสัญญาค่าหนึ่งน้อย
ที่ร่วมร้อยคอยคนรักด้วยภักดี
เหมือนเราตื่นคืนฝันอันเหน็บหนาว
ปรากฏสาวราวนางฟ้าลาวัลย์ศรี
งามชดช้อยอ้อยอิ่งพริ้งนารี
แนบนวลนี้ที่อกอุ่นละมุ่นทรวง
เสียงแว่วหวานผ่านถ้อยร้อยคำเอื้อน
ว่าย้ำเตือนสัญญาพาใจห่วง
ก่อนพลัดพรากจากกันไปใจส
1704
5
0
หน้าส่วนตัว
