กระบี่ใบไม้
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้าไม่อาจจะจารึกสำนึกได้
ด้วยเงื่อนไขแห่งเงินทองต้องเป็นไป
ข้าจะอยู่ได้อย่างไรถ้าไร้เงิน
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
เพราะใบบังหลังอำนาจให้ห่างเหิน
ข้าทำตัวห่างไกลใช่ข้าเมิน
แต่ใครเล่าเขาจะเดินเพียงติดดิน
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้าจดจำเงินทุกบาทไม่เคยสิ้น
รักประชาคือนายเราเท่าชีวิน
แต่มัดใจไม่อาจดิ้นคือนายทุน
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
สำนึกในความเป็นชาติยังหอมกรุ่น
บ้านเมืองเรารอโอบเอื้อเกื้อการุณ
แต่สำนึกในสกุลนั้นจับใจ
ข้าแต่มวลมหาประชาราษฎร์
ข้าคงอยู่โดยไม่อาจปราศเงื่อนไข
รักของข้ายังเพริศพริ้งยิ่งสิ่งใด
ข้า
1367
9
0
หน้าส่วนตัว
