LUNA
อยากเอ่ยปากถามทักคนรักเก่า
กลัวว่าเราจะเผชิญความเมินเฉย
หากต้องพบท่าทีที่เฉยเมย
คำเอื้อนเอ่ยคงอ้ำอึ้งตลึงงัน
อยากเอ่ยคำถามไถ่กลับไม่กล้า
หวั่นสีหน้าชาเย็นเห็นขบขัน
อยากเข้าสู่อ้อมกอดรอดรำพัน
เหมือนคืนวันแสนหวาน. . .ที่ผ่านมา
เขาคงลืมเลือนเราคนเก่าแล้ว
ลืมดวงแก้วแววมณีอันมีค่า
ลืมถ้อนคำรำพันลืมสัญญา
ลืมคำว่ารักมั่น. . .มิผันแปร
เหลือเพียงแต่แผลอดีตกรีดใจยับ
ตื่นหรือหลับปวดร้าวราวถูกแส้
ใยสวาทขาดเกลียวไม่เหลียวแล
ลืมรักแท้จากเราผู้เฝ้าคอย
กลั้นน้ำตาตนไว้มิให้ตก
แม้หัวอกของเราต้องเหงาหงอย
ยอมทนทุกข์ทรมานน้ำตาปรอย
ดั่งดาวลอยคล้อยวันอับแสงลง
อยากเอ่ยคำถามไถ่ด้ว