ม้าก้านกล้วย
ความรักพาฉันมา
ไม่รู้ตัวหรอกว่าเริ่มเมื่อไหร่
ก็เพลินเพลินเลยเดินเรื่อยเรื่อยไป
ไม่รู้ใจว่าทำไมอยู่เหมือนกัน
มามองแค่หลังคา
ไม่รู้ตัวหรอกหนาคล้ายว่าฝัน
ยิ้มให้ฟ้าก็ดังว่ายิ้มให้กัน
แค่ยิงฟันกับรั้วบ้านปานว่าเจอ
เห็นโคมไฟที่หน้าประตูบ้าน
เห็นเป็นหน้าดวงมาลย์มายืนเหม่อ
เห็นเสาไฟคล้ายเจ้าฝืนยืนละเมอ
เห็นหน้าต่างง้างเผยอเหมือนเธอเชิญ
ไม่เห็นใครอีกแล้วในคืนนี้
ด้วยไมตรีปีนขึ้นไปไม่ขัดเขิน
ม่านแกว่งไกวเหมือนคว้าไขว่ให้เพลิดเพลิน
จึงย่องเดินบนบ้านเธอราวเหม่อลอย
ก็แค่มาเยี่ยมเยือน
หวังเป็นเพื่อนเสมือนมิตรคิดใช้สอย
ผ่านห้องนอนเตียงนาง รองร่างน้อย
ก็ปลดปล่อยใจไปคล้ายเคียงกัน
หัวเตียง
852
6
0
หน้าส่วนตัว
