virismara
ดาวกระจายสลายหายไปสิ้น
พิโยคภินท์สิ้นไปกับสายฝน
กลีบบางอ่อนร่อนปลิวลิ่วลมบน
ช่างหมองหม่นก่นก้านสะท้านทรวง
เหมือนหัวใจใสผ่องต้องหมองช้ำ
โศกกลายกล้ำย้ำใจให้ถวิล
ฟ้าพยับสับสนหม่นอาจิณ
สายฝนรินดินครวญป่วนปั่นใจ
คล้ายวันพรุ่งรุ่งฟ้ามาไม่ถึง
หัวใจตรึงตรารักหักไม่ไหว
ไม่คิดหวังยังขอรอต่อไป
สงสารใจใครหนาจะปรารมภ์
ดาวกระจายหลายร้อยพลอยอ้างว้าง
ความรักจางห่างไกลใจขื่นขม
เพียงแผลรักหนักหนาล้าระทม
ปล่อยให้ตรมจมปลักรักข้างเดียว
ต่อแต่นี้ปีไหนใจจักฟื้น
จะทนฝืนยืนใหม่ใครแลเหลียว
ดั่งข้าวเฉาเหงาเศร้าเฝ้ารอเคียว
ทุกรวงเรียวเหี่ยวแห้งขาดแรงใจ
คือบทเรียนเขียนไว้ให้เตือนจิต
1054
7
0
หน้าส่วนตัว
