นั่งแต่งกลอน อ้อนหนุ่ม กลุ้มเหลือหลาย เอวฉันหาย ไปหมด อดแน่เหวย คงจะไร้ ใครแอบ แนบชิดเชย อาจต้องเกย คานทอง น้องหวั่นใจ เริ่มมีชั้น แล้วหนอ ขอบอกกล่าว ครูตัวขาว ร้าวราน สะท้านไหว มัวแต่หยิก แกมหยอก หลอกบางใคร พุงมาเยือน เมื่อไร ไม่รู้ตัว หยิบกระโปรง มาสวม หลวมหายหมด แสนสลด โศกเศร้า เราปวดหัว นี่ขนาด เกียจคร้าน เรื่องงานครัว ยังเมามัว เรื่องหม่ำ ประจำเลย