บางครั้ง...ก็เหนื่อยกับแค่การหายใจ โลกดูวุ่นวายดอกไม้ดูไร้สีสัน มุมหนึ่งของชีวิตกลายเป็นมุมเงียบงัน ซึ่งสิ่งมีชีวิตอย่างฉัน..ต้องอยู่ ต้องทน บางที..ฟ้าก็กลายเป็นสีใต้เปลือกตา ที่มืดมนจนไม่อาจค้นหา..และสับสน ไม่มีใคร ไม่เห็นใครเลยสักคน ชีวิตมืดโลกหม่นคนร้าวราย บางครั้ง...ก็ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น อยากเปลี่ยนหัวใจกลายเป็นหิน..ค่อยๆแตกสลาย แต่ไม่ต้องเจ็บ ไม่ต้องรู้สึกอะไรมากมาย และกล้าทนกับความเดียวดาย...ที่ก้อนหินกับฉันได้ ไม่ต่างกัน
1233
13
0
หน้าส่วนตัว
