สำเนียงดนตรี......เธอนั้น ..ดังหนึ่ง เสียงทิพย์ เสียงสวรรค์ แต่คราใด เธอพร่ำ รำพัน ดั่งมีดแหลม ทิ่มแทงฉัน ...เลือดอาบปลาย... @ โอ้คมคำ.....แสบทรวง..หนักหน่วงเหลือ แต่สำเนียง ...ดนตรีเจือ แก้พิษไข้ หวนคิดถึง สุภาษิต สะกิดใจ เกลียดตัว กินไข่....เห็นจะปานฉะนี้ @ เธอนั้นแสบ แปลบปราบ ดังดาบคม ซึ่งผสม ยาแก้ไข้ ไว้ทุกที่ แสนละเหี่ย เพลียใจ ทุกข์ฤดี จะตัดรอน ก็มิมี หนทางทำ @จึงกล้ำกลืน......หวานอม....ขมเจือจิต เจ้ามิ่งมิตร ขนิษฐา กระยาหยำ เธอนั้นไซร้ ไร้เดียงสา เหมือนระกำ หวานอร่อย