ตึ๋งหนืด
คราวที่แล้วผมเขียนเรื่องเกี่ยวกับร้านอาหารใจดีที่คอยให้ผมทานฟรี เค้าเลี้ยงผมเป็นเดือนๆ เลยทีเดียว
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จผมได้มีโอกาสนั่งลงแล้วนึกถงึความหลัง อย่างที่ผมตั้งใจจะใช้เวลาขณะที่ผมไม่สบายทำอะไรที่มีความหมายกับชีวิต
แล้วผมก็จำได้เรื่องนึง ...
ขณะที่ผมเรียนอยูที่มหทาวิทยาลัย ผมต้องทำงานเพื่อส่งตัวเองเรียนแล้วก็ ส่งเงินให้พ่อบางส่วน ที่นี่ผมขายขนมปัง จำได้ว่าต้องเดินเป็นกิโลๆ ทุกวันตั้งแต่เช้าเพื่อขายของ แล้วเรียนตอนเย็น เอาขนมให้เพื่อนซื้อทานในห้องด้วย
แล้วมีอยู่วันหนึ่ง ...
ผมขายไม่หมดแล้วขนมปังก็เสีย เลยขากทุนไม่มีเงินให้เขาเพราะรับเขามาขาย ผมเอาเงินทั้งหมดให้เขา แล้ว
772
0
0
หน้าส่วนตัว
