การกระทำที่มืดบอดบดบังหัวใจ
ทิ้งรอยยิ้มที่เสแสร้งไว้ในกระจก
ภาพมายาที่ยังคงชัดเจน
ไม่ว่าจะเป็นผม หรือเธอ ก็ดูขัดตาไปหมดสิ้น
รอยร้าวตรงรอยต่อของภาพปริศนา
มันคมเสียจนจะบาดได้ดั่งแก้วที่แหลกราญ
คำพูดหวานปานน้ำผึ้ง
เหลือไว้เพียงเสียงอื้ออึงรบกวนโสทประสาท
รำคาญชะมัด...
ผู้คนที่เดินขวักไขว่ต่างไม่รู้ว่าสภาพของตนว่าต่อไปตนเองนั้นจะเป็นเช่นไร
ขังตัวเองอยู่ในห้องที่มืดมิด
ราวกับถูกลงโทษจากสิ่งเร้นลับ
โลกภายนอกนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน
ผมเดินไปยังร่างไร้วิญญาณของเธอ
คมมีดกรีดลงที่หัวใจ...
เธอไม่รักผมแล้ว
พระเจ้าก็ลงทัณฑ์เธอ
ให้เธอต้องเจอกับสิ่งนี้สินะ
ด้วยน้ำมือของผม..
1111
1
0
หน้าส่วนตัว
