หยาดน้ำค้างพร่างพรมรับลมหนาว ใต้ดวงดาววาววับระยับแสง เพียงสองเราก่อเพลิงเริงโรจน์แดง ได้อาบไอลุกแรงแห่งกองไฟ เสียงหรีดหริ่งร่ำร้องก้องไพรพฤกษ์ ในคืนดึกเงียบงันน่าหวั่นไหว สองมือกุมมือมั่นสัญญาใจ จะเหน็บหนาวเพียงใดไม่หวั่นเกรง หม้อสนามต้มน้ำร้อนเพื่อผ่อนหนาว ยืดค่ำคืนให้นานยาวไม่รีบเร่ง ให้หัวใจสองดวงร่วมบรรเลง เป็นบทเพลงแว่วหวานกังวานไพร ฝากคำวอนอ้อนรักอันอบอุ่น หวานละมุนกรุ่นไอรักยามชิดใกล้ สองเรามั่นรักนิรันดร์ไม่เปลี่ยนไป แม้วันคืนนานเท่าใดใจมั่นคง
1446
5
0
หน้าส่วนตัว
