ความเป็นเราที่เคยมีมา ทำให้ฉันห่วงหามากรู้ไหม แต่คงไม่เหมือนเธอหรอกคนไกล ที่ไม่เคยจะห่วงอาลัยตัวฉันเลย หรือเป็นเพราะว่าคำว่าเรา มีแต่ฉันที่รับเอาไม่เมินเฉย คงมีเพียงเธอเท่านั้นที่ละเลย ทำให้เราเป็นแค่เคยที่ผ่านมา แล้วจะให้ฉันรู้สึกอย่างไร ในเมื่อใจฉันนั้นยังห่วงหา แต่ก็รู้ดีว่าที่เป็นอยู่ที่ผ่านมา คำว่าเรานั้นมีค่ากับฉันคนเดียว จึงทำให้ฉันนั้นต้องทำใจ และเก็บเราไว้ในเศษเสี้ยว ของความรู้สึกของตัวฉันเพียงคนเดียว ไม่มีเธอข้องเกี่ยวแม้เพียงเสี้ยวความผูกพัน