-ร้อยแปดพันเก้า-
แสงของเช้าเย้าหยอกสายหมอกหนาว
น้ำค้างพราวระยับใสไล้แดดสี
ต่างกับเราร้างไร้คนไยดี
โมงยามนี้รักร้าวจึงหนาวนัก
ฝืนยิ้มหยอกหมอกหนาวแล้วก้าวย่าง
หมอกเบาบางแสงลออมาทอถัก
ดอกไม้สวยยิ้มพรายมาทายทัก
คนอกหักใจรอนรอนหนาวซ่อนเนื้อ
หนาวลมหนาวแผ่วผ่านสะท้านอก
สั่นสะทกหนาวอารมณ์มาห่มเอื้อ
หมอกดั่งควันมืดครึ้มมาคลุมเครือ
ฤารักนี้มีเพื่อความปวดร้าว
ฤาเคว้งคว้างระหว่างคอยนับถอยหลัง
หากเดินต่อยังมีหวังทุกย่างก้าว
ดอกไม้ร่วงหล่นช่อยังล้อดาว
สุกสกาวด้วยใจนี้มีเต็มดวง
ทั้งหัวใจทั้งชีวิตลิขิตฝัน
จะฝ่าฟื้นคืนวันอันแสนหวง
กล้าเผชิญความจริงทุกสิ่งปวง
เพื่อก้าวล่วงนิยามแห่งความทุกข์
กลา
12
0
0
หน้าส่วนตัว
