อรรธนิศา
วันที่เราห่างเหินเหมือนเมินหมาง
ฉันสุดอ้างว้างใจอาลัยหมอง
นึกถึงภาพความหลังครั้งเคียงครอง
น้ำตานองสองเบ้า นึกเศร้าใจ
เราไม่เคยเหินห่างกันอย่างนี้
จนไม่มีแม้ข่าวคราวเคลื่อนไหว
ไม่มีแม้อักษรสุนทรใด
มีแต่ไกล ไกลห่างอย่างไม่เคย
คิดถึงเธอทีไร หัวใจเศร้า
อยู่กับเหงา อ้างว้าง อย่างชาเฉย
ไร้คู่คิดชิดชอบปลอบชมเชย
โอ้อกเอ๋ยช่างเศร้าเหงากระไร
วัน วันอยู่กับการคอยละห้อยหา
เคยผวาหลายหนจนหวั่นไหว
เห็นลาง ลางร่างน้อยคล้ายกลอยใจ
พอเข้าไปหมายทักชะงักงัน
นึกถึงเธอทีไรหัวใจวุ่น
อยากหยุดครุ่นคิดถึงคนึงขวัญ
ยิ่งห้ามใจยิ่งวุ่น ครุ่นทุกวัน
จึงต้องฝันเศร้า เศร้าเหงาต่อไป
972
6
0
หน้าส่วนตัว
