ยังแคร์
หัวใจไม่ได้รู้สึกแบบนี้กับใครมานาน
นานจนลืมความอ่อนหวานที่ปนมากับความอ่อนไหว
ต้องย้ำตัวเองอีกครั้งว่าความสุขเกิดได้แค่การรักใคร
ปกป้องตัวเองจากความหม่นไหม้..ในวันหนึ่งที่ใจต้องรับมัน
เพราะฉันเป็นแค่เพื่อนคนหนึ่งในสายตาเธอ
การได้พบได้เจอ..จึงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เธอสามารถทำให้ฉัน
แต่มันก็พอแล้ว..แค่ฉันมีเธอในแววตาของความผูกพัน
และยิ้มได้ในคืนอ่อนไหวของแต่ละวัน..เมื่อคิดถึงเธอ
มันเป็นเรื่องของผู้หญิงที่ไม่เข็ดหลาบกับการอกหัก
หรือบางทีก็เป็นเรื่องของคนรู้จัก..ที่มองเธอเป็นความรักอยู่เสมอ
ปล่อยฉันไว้ในโลกของฉันเถอะ..ยังมีความรักอีกเยอะสำหรับเธอ
แค่ใบไม้ไหวในวันที่สายลมมาเจอ..แค่หัว