พุด
ความผูกพัน
พาใจหวั่นวันหนึ่งซึ่งต้องพบ
การจากลาจวบนิรันดร์เป็นฉากจบ
ยากเลือนลบความงามยามมีเรา
ความผูกพัน
พาใจหวั่นยามใดไม่มีเขา
ทุกความดีที่พลีให้มานานเนา
ดับความเหงาเปล่าเปลี่ยวเคยเดียวดาย
ความผูกพัน
ดั่งฉากฝันสายรุ้งรอสลาย
ไม่ช้านานกาลเวลากลืนกลับกลาย
ไม่อยากสายรู้ทะนุถนอมหลอมรวมใจ
ความผูกพัน
มหัศจรรย์เกินกว่าจะขานไข
เกินบอกเล่ากล่าวคำกับผู้ใด
เพียงสองใจตราไว้ได้ชื่นเชย..
..........................
มีโอกาส..ดูหนังรางวัลลูกโลกทองคำ
*the reader*
ในอ้อมกอดรักไม่ลืมเลือน
แล้ว..
น้ำตาปริ่มตา
หยาดสายลงมาอย่างเงียบๆ
กับ
ความรักที่แสนงดงาม..
ข้า
1258
2
0
หน้าส่วนตัว
