เมฆหมอกเริ่มตั้งเค้าสีเทาหม่น ไม่นานฝนหล่นร่วงจากห้วงฟ้า ฉันเหงาแอบรินหลั่งทั้งน้ำตา อย่างแสนเงียบเหว่ว้าและเดียวดาย นั่งคิดถึงคนไกลใจแลหา ฝากดวงดาวแทนดวงตาคอยส่องฉาย วอนสายลมคืนนี้ที่พรูพราย หอบความรักทักทายในแววตา เหมือนจุดประกายรักในความฝัน ใจเราสองผูกพันธ์แสนห่วงหา แม้เพียงสายน้ำจรดผืนนภา แม้เขตฟ้าทาบทับกับผืนทราย ยังรอคอยเพียงใครใจเจ้าเอย อยากเอื้อนเอ่ยฝากไปไยห่างหาย แม้หลับตาคิดถึงมิเว้นวาย ไม่เสื่อมคลาย..ชั่วฟ้าดิน...มิสิ้นรัก..
1551
6
0
หน้าส่วนตัว
