เจ้าขาว
อย่าให้ฉันแต่งเพลงเลยตอนนี้
เพราะคงมีแต่ทำนองอันเศร้าหมอง
ทุกจังหวะแผ่วลงทุกช่วงกลอง
ใครจักร้องเลียนเสียงไห้ของหัวใจ
อย่าให้ต้องสัมผัสพู่กันนั้น
มือที่สั่นหวั่นเส้นสะท้านไหว
ใจที่สั่นหวั่นนิ่งทิ้งชีพไป
ผืนผ้าใบไร้สีปาดขาดวิญญา
อย่าให้กล้องลั่นภาพต้องสาปนี้
ใครอยากมีความเศร้าเฝ้าข้างฝา
แสงที่ย้อนร้อนไปทั้งดวงตา
เผาอุราระอุคุชั่วกัลป์
อย่าได้ชิมซักจานที่วางจัด
ความเหงาผัดต้มน้ำตาพล่าสิ้นฝัน
รสขมขื่นขืนใจใครชิมมัน
ทุกข์ทุกวันทุกข์ทุกคืนจนสิ้นลม
ขอให้ฉันเสียใจเถิดวันนี้
ขอฉันมีโทษทัณฑ์อันเหมาะสม
ฐานมอบรักต่ำค่ามาให้ชม
ขอตกตรมห่มโศกจนโลกวาย
955
1
0
หน้าส่วนตัว
