หลงทางสายโศกมานานนัก ด้วยพบรักเพียงพรากฝากพิษเสน่หา จนวันนี้ทุกข์ท่วมท้นทรมา จนซึ้งค่าสัจจธรรมอันซ้ำวน เคยกลัวเคยหวั่นราวขวัญหาย พบรักร้ายจนดวงจิตคิดสับสน มีชีวิตเดียวดายหนาวกมล บอกใจตนไม่รักใครต่อไปนี้ พบคนดีในวันที่ฟ้าสีโศก โลกทั้งโลกเทาทึมไร้สิ้นสี มีเพียงใจดวงเหน็บหนาวร้าวฤดี และคงมีเพียงดวงตาว้าเหว่แวว เธอเมตตาเห็นเนื้อแท้ทะนุถนอม และพลีพร้อมหลอมรวมธุลีแก้ว กอบเก็บกำด้วยดวงใจยอมสิ้นแล้ว หวังเพียงแก้วคืนประกายงามท่ามเลือดรักหยาดน้ำตา....! ...............................
1175
3
0
หน้าส่วนตัว
