พุดพัดชา
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=387
ราวไพร..กับใจดายเดียว!
แพร..เขียนเรื่องนี้ในราวไพร กับแสงเทียนหวามไหว
กับความไกลห่าง จากโลกแห่งความจริงที่อยากวิ่งหนีวันละหลายๆหน...
ยามเย็น..ตื่นตานิ่งงัน กับอาทิตย์ลับลาฟ้าชมพูอมส้มโศก ใบโตเท่ากระด้ง
กับแบคกราวน์ฉากฟ้าเบื้องหลังสีเทาทึมหม่นมัว
ขับให้อาทิตย์สี้ส้ม..สุกชัดราวกับ
อยากลบรอยเหงาในแววตาของผู้หญิงตรงหน้า
ที่นั่งมองฟ้ายามสายันณ์ อย่างดายเดียว
ด้วยเรียวใจบางบาง ที่ราวจะขาดผึงตามตะวัน.........
ตะวัน..ลาอ้อยอิ่ง..ระระ โรยตัวลงมาในแนวตา ในกรอบใจ
ผ่านยอดไผ่ที่ไหวเอน ต้องลม แวะแวะ..ร่ำลาดอกพราวของสักทอง
ที่ช
972
3
0
หน้าส่วนตัว
