รอยยิ้มและหยาดน้ำตา ยามดอกโศกหยอกล้อกับดอกรัก ได้รู้จักดอกท้อมารอหา ยามรอยยิ้มล้อหยอกกับน้ำตา ได้รู้ว่ารักเข้ามาอยู่กลางใจ ยามลมหนาวพัดผ่านมาแตะฝัน ไม่นึกหวั่นรักโอบอุ้มอบอุ่นได้ แต่พอรักกลับร้างเหินห่างไกล กลับหนาวเหน็บเจ็บข้างในจนใจท้อ ยามได้ยินเสียงเรียกร้องรักร้องเรียก ยามเสียงเพรียกแห่งรักมาร้องขอ จงเดินตามเสียงแห่งรักแค่นั้นพอ แม้ต้องรอต้องเจ็บต้องกล้าทน