หากวันใดจันทรานั้นดับแสง อ่อนล้าแรงในค่ำราตรีนี้ อยากให้รู้ใจฉันทุกนาที ไม่หลบหนี้อ่อนแรงดังแสงจันทร์ เปรียบความรักของฉันดังสายน้ำ บริสุทธิ์กว้างขวางไม่แปรผัน สายน้ำไหลเวียนมาบรรจบกัน เหมือนรักนั้นหลอมรวมเป็นหนึ่งใจ แต่ความรักนั้นไม่เป็นดังที่คิด เมื่อใกล้ชิดจึงรู้ข้อสงสัย ว่าเธอเห็นฉันเป็นเพื่อนพักใจ แค่เพื่อนใกล้มิตรชิดสนิทกัน