กิ้นดอน
เหม่อมองฟ้าคืนนี้เศร้าใจนัก
เคยมีรักคู่เคียงที่หมั้นหมาย
ประคองกอดมองจันทร์อิงแนบกาย
ดวงเดือนหงายกระจ่างพร่างนภา
เรามีเรา กลางแสงที่สาดส่อง
พระจันทร์มองประจักษ์รักเราหนา
ดาวระยิบถักทออร่ามตา
ประกายฟ้าลงมายังผืนดิน
ถ้าเปรียบน้องคงเป็นเช่นหมู่ดาว
ที่พร่างพราวเจิดจรัสงามสดใส
พี่ก็คงเป็นเดือนคู่ดาวใจ
รักนั้นไซร้ดาวเดือนเพื่อนนภา
มาวันนี้เหลือเพียงแต่แสงเดือน
ดาวร้างเลือนลับหายไปไหนหนา
ดาวทิ้งเดือนโดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา
ไร้แสงจ้าจากดาวพาเศร้าใจ
พี่นั่งมองดูเดือนอย่างโดดเดี่ยว
ใจซีดเซียวเสียหลักช้ำรักได้
ขาดคนรักเหมือนขาดน้ำกลางผืนทราย
ใจสลายชอกช้ำ ... ระกำทรวง
1898
0
0
หน้าส่วนตัว
