White roses
เหตุใดเล่า..เธอเมินหน้า..ทุกคราครั้ง
สิ่งมุ่งหวัง..พลันถดถอย..ด้อยคุณค่า
ราวประหนึ่ง..รังเกียจนัก..ไม่นำพา
สองดวงตา..ไม่เหลียวแล..แม้หันมอง
ฉันยื่นมือ..มอบดอกไม้..ดอกเล็กเล็ก
เสมือนเฉก..เช่นหัวใจ..อันใสผ่อง
ถึงไร้สี..ไร้กลิ่น..เกินใฝ่ปอง
แต่เป็นของ..ล้ำค่า..จากดวงใจ
ตรองดูเถิด..คนดี..สุดที่รัก
มาตรแม้นจัก..เป็นดอกไม้..ไร้ความหมาย
แต่เปี่ยมด้วย..คุณค่า..แห่งหัวใจ
เธอรู้ไหม..สองมือฉัน..นั้นปลูกมา
จากหน่ออ่อน..ผลิกิ่งก้าน..จนเติบใหญ่
ทุ่มกายใจ..ดูแล..และห่วงหา
จนผลิดอก..ชูช่องาม..อร่ามตา
จึงนำมา..มอบให้เธอ..ในวันนี้
จะไม่ขอ..อ้อนวอน..ให้เธอรับ
หากเธอจับ..ขว้างปา..ขยำขยี้
1095
10
0
หน้าส่วนตัว
