การเดินทางบนท้องถนนในวันหนึ่ง ความคิดถูกติดตรึงอยู่กับสิ่งรอบข้าง เหม่อมองออกไปผ่านกระจกสีชาจางๆ เห็นสัจธรรมบางอย่างช่วยสอนเตือนใจ ผู้คนบนท้องถนนที่ดูขวักไขว่ ชีวิตรีบเร่งเกินกว่าใครจะห้ามได้ ไม่รับรู้ว่าเวลาผ่านไปเร็วเท่าใด เพราะวิถีชีวิตที่ผ่านไปยังไม่รู้เลย จึงมองไม่เห็นรอยยิ้มบนใบหน้า เล็ดรอดผ่านสายตาที่เมินเฉย แต่ละคนปล่อยมิตรภาพให้ผ่านเลย จนเริ่มห่างไกลสังคมไทยที่คุ้นเคยไปทุกที