พุด
อรุณเรื่อในสายหมอกหยอกภูเขา
ท่ามลำเนางามเงียบแสนเรียบง่าย
แม้นอาจดูไร้วัตถุสุขสบาย
กลับไม่ทุรนทุรายในกรุงกรง
เสมือนนกไพรใจอิสรา
บินทายท้าพายุใจเลิกลุ่มหลง
แม้นดายเดียวลำพังในป่าดง
สักวันคงมีรวงรังฝังฝากใจ
ให้แมกไม้สายธารสอนดวงจิต
ว่าชีวิตแท้เที่ยงคือสิ่งไหน
ไขว่คว้าฝันใกล้วันพรากจำจากไกล
หารู้ไม่แท้ทุกสิ่งยิ่งวกวน
กี่กัปป์กาลเวียนว่ายชดใช้หนี้
สิ่งแสนดีฝากบัญชีบุญกุศล
เลิกยึดมั่นปล่อยวางในตัวตน
ค่าของคนสร้างอัญมณีใจแสนใสงาม....!
................................................
นกเป็นเสียงนาฬิกาว่าเช้าแล้ว
พวงดอกแก้วร่วงพรูคู่ฟ้าสาง
เสียงไก่ขันกระชั้นถี่บนลานกว้าง
1795
2
0
หน้าส่วนตัว
