เรไร
แบกเอาไว้ ฝ่าไป กลางสายฝน
มาดั้นด้น ทนเปียกปอน เอาซ่อนไว้
เอาความช้ำ ตรอมตรม ขมหัวใจ
เดินฝ่าไป กลางฟ้าฟาด บาดอารมณ์
ฟ้าคำราม น่ากลัว ในหัวอก
หวั่นสะทก รักเก่า เราขื่นขม
แอบเอาไว้ ซ่อนเอาไว้ ความระทม
เหมือนสุขสม จางไป ในพิรุณ
ฝนคงซา ปาดน้ำตา ที่เอ่อไหล
หนอไฉน โอ้ฟ้า ช่างทารุณ
ไม่เคยมาเมตตาและเกื้อหนุน
ไม่การุณ หนุนฝัน ฉันบ้างเลย
จึงต้องมา ตากฝน ทนเหน็บหนาว
ชาชินเศร้า ใจเจ้า คงเมินเฉย
น้ำตาฝน ล้างมา คงคุ้นเคย
จึงลงเอย มาเปียกปอน ซ่อนน้ำตา
@@@@@@@@@@@@@@@
เดินตากฝนกลับบ้าน สงสารตัวเอง ( หรือสมน้ำหน้าดี )
@@@@@@@@@@@@@@@
1442
3
0
หน้าส่วนตัว
