6 พฤศจิกายน 2547 16:15 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 7 จบตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

OOOO

	แม่ชอบน้อง ๆ นิสิตใช่ไหมครับ  ไข่เขียดถามแม่ในวันต่อ ๆ มา

	ชอบจ้ะ   และแม่ก็รู้ว่าเอ็งนึกนิยมเขา

	แม่เก่งล่ะ     แต่ผมคงนิยมในใจ เงียบๆ  ผมมีผู้หญิงที่ยิ่งกว่าชอบแล้ว

	รอยวันใช่ไหม คนถามยังทอหูกด้วยจังหวะสม่ำเสมอ ถ้าใช่บางทีเอ็งต้องรู้จักทำใจ

	ทำไมล่ะแม่

	รักแท้แพ้ใกล้ชิด  เอ็งก็เคยได้ยินใช่ไหม

	ข้อนั้นผมทำเป็นครับ  แต่แม่คงไม่ขัดใช่ไหมถ้าผมจะห่างแม่ไปซักปีสองปี  ผมอยากไปหาประสบการณ์ชีวิตอีกสักช่วง 

	เอ็งจะไปทำงานที่ภาคกลางใช่ไหม   พ่อเอ็งว่าไงล่ะ  แม่ช้าลง แล้วหันมาจ้อง

	พ่ออนุญาตครับ

	แม่ไม่ห้ามหรอก  ลูกผู้ชายก็อย่างนี้  ดิ้นรนไปข้างหน้าเรื่อย    แม่ทำใจตั้งแต่วันเอ็งเกิดแล้ว  เขียนจดหมายมาหาแม่บ่อยๆก็แล้วกัน

		
	ไข่เขียดได้งานผู้ประสานงานสนามตามที่เคยคุยกันไว้กับหน่วยงานของรอยวัน     

	ตอนแรกองค์กรกะจะให้เอ็งไปทำงานกับรอย แต่ทางนี้มีคนลาออก เอ็งเลยต้องเข้าทำแทน  หมู่บ้านซับสมบูรณ์เอ็งเคยไปแล้วใช่ไหม

	เคยไปกับรอยช่วงฝึกงานครับ

	ดีแล้ว  งั้นเอ็งลุยได้เลยศึกษาชุมชนต่อ ได้ข้อมูลแล้วคุยกันกลางเดือน   งานเป็นทีมไม่มีอะไรต้องหนักใจ  หรือถ้ามีอะไรขัดข้องคุยกับพี่และพรรคพวกได้ตลอด  เจอไอ้รอยหรือยังล่ะ

	ยังครับ   แต่เห็นเธอว่าจะมาแวะไพศาลีเสาร์นี้

	รอยมีข้อมูลทางนี้เยอะ   เอ็งคงได้เปรียบล่ะ แถมมีแรงส่งอีกด้วย  ฮ่า ๆ  รีบแต่งกันไว ๆ ก็ดี  พี่จะได้สบายใจว่าไม่มีใครหนีไปไหนอีก

	อย่าเพิ่งด่วนคาดหวังอะไรนะครับ

	เออ    พี่ตัวโตรับคำแกมหัวเราะแล้วก็ละเพื่อจะเข้าหมู่บ้านที่แกประสานงาน อยู่    ไข่เขียดเองก็ผละจากสำนักงานอำเภอเพื่อจะเข้าหมู่บ้านเริ่มงานของตนทันทีเหมือนกัน

	ทฤษฎีกับงานเดินทางมาพบกันทุกครั้งที่ลงมือทำสิ่งใด ๆ   ไม่มีหลักคิด  งานก็คงไปแบบสะเปะสะปะ  ไข่เขียดเห็นค่าของการศึกษาชัดเจนแล้ว   และแจ้งแก่ใจด้วยว่าทำไมพ่อจึงได้คล่องแคล่วนักในการคิดและทำ  รวมทั้งในการพบปะคบหาใครต่อใคร     -ใช่แล้วส่วนหนึ่งพ่อผ่านความโชคโชนในการใช้ชีวิตนั่นเอง

	ไข่เขียดเข้าหาผู้นำที่ได้รู้จักตั้งแต่คราวมาฝึกงาน  เมื่อแนะนำตัวกันแล้วก็สนิทใจได้ไม่ยาก  การศึกษาชุมชนที่สะดวกที่สุดคือการใช้ชีวิตกับเขา   ทำงานช่วย   ออกแรงช่วย  พูดคุยซักถาม  ลุยไหนลุยกัน     ปัญหาของเขาคือสิ่งที่คนทำงานสนามต้องรู้ชัด   เพื่อจะช่วยกันหาทางออกให้ได้   พลังของความร่วมมือจากความรู้ความเข้าใจตนเองของชุมชนนั้นได้ทำให้เกิดการพึ่งตนเองได้มาเกือบทุกที่ที่มีงานด้านพัฒนาชุมชน    และผู้นำที่ผ่านกระบวนการเช่นนี้มากับผู้ประสานงานสนามล้วนเป็นผู้นำหัวก้าวหน้าในการพัฒนาชุมชนของตนทั้งนั้น    แน่นอนองค์กรเอกชนพัฒนาชนบทก็ต้องถึงเวลาจากลาเมื่อชุมชนแกร่งด้วยตนเองเช่นนั้น  - เก็บจากถ้อยคำของพี่อ้วนเกือบทั้งหมด


	งานเลี้ยงเล็กๆ ต้อนรับไข่เขียดจัดในสำนักงานสนามขององค์กรในเย็นวันเสาร์   รอยวัน  นุช  และเพื่อนอีกหลายคนมาร่วมต้อนรับสมาชิกใหม่อย่างน่าอบอุ่นใจ


	พวกเอ็งจะพักค้างที่สำนักงานนี่เลยใช่ไหมพี่อ้วนหันไปถามรอยกับนุช แน่ใจนะว่าไม่กลัวผี คำถามนั้นแกมความขัน  คนจะตอบยังไม่ตอบ  แต่หันมาทางไข่เขียด  ทว่าไม่เห็นแววไหวหวั่น


งานเลี้ยงคงใกล้โรยแล้ว  เข็มสั้นนาฬิกาติดผนังของสำนักงานชี้ที่ระหว่างเลข 12 กับเลข 1
	
	ผม ยังไม่ได้บ้านเช่าครับ  ยังพักอยู่นี่   ห้องข้างบนยังว่างอีกสองนะครับ เลือกพักได้ตามใจ


	เมื่องานเลี้ยงโรยไปแล้ว สำนักงานสนามก็มีเพียงไข่เขียด  รอยวัน และนุชเท่านั้นอยู่เฝ้า   บ้านชาวบ้านรอบสำนักงานสงัดเงียบไปตั้งแต่ 5 ทุ่ม  หญิงสาวทั้งคู่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหากยังไม่ขึ้นนอน นุชมานั่งที่โซฟาร์ก่อน  รอยยังเตรียมกาแฟสำหรับ 3 คน


	ไข่เขียดเปิดเพลงเพื่อชีวิตจากเครื่องเล่นเทปบนโต๊ะทำงานได้ยินเบา ๆ    เพลงอันอุดมด้วยกำลังใจกล่อมมิตรภาพกับความรักไปพร้อมกัน


	นุชอยากพูดอีกว่าดีใจมากๆ ที่ไข่กลับมา

	ผมก็ตื่นเต้นดีใจครับคุณนุช  เหมือนกลับมาพบเพื่อนเก่า

	ไข่ต้องทำสัญญาทำงาน 2  ปีใช่ไหม

	ครับผม วันจันทร์ผมต้องเข้าไปสำนักงานใหญ่เรื่องนั้นแหละ

	รอยยังไม่บอกไข่เขียดใช่ไหมว่าเธอต้องไปฟิลิปปินส์ เดือนหน้า

	ยังไม่ได้คุยอะไรกันเลยครับ

	กาแฟเสร็จแล้วค่ะ รสกลางๆนะคะ

	ขอบคุณครับ  ไข่รับถ้วยกาแฟจากรอย ต่อจากนุช  คนชงกาแฟมานั่งลงข้างเพื่อนสาวของเธอ

	คุยอะไรกันอยู่หรือคะ

	อ๋อก็เรื่องที่รอยจะไปทำงานที่ฟิลิปปินส์  เห็นว่าเธอกับไข่ยังไม่ได้คุยกันนี่

	จ้ะ..คงคุยวันนี้ล่ะ

	ไปฟิลิปปินส์หรือครับรอย

	ค่ะ ผู้อำนวยการสำนักงานใหญ่ให้รอยกับทีมงานไปเตรียมเปิดพื้นที่ทำงานที่โน่นเอาไว้   คงเป็นซัก 5 ถึง 6 เดือนก็กลับ

	นึกว่ารอยจะหนีผมไปเสียแล้ว

	ไม่หนีหรอกค่ะ   คือรอยเขียนใบสมัครไว้นานแล้วนึกว่าสำนักงานใหญ่ในต่างประเทศเขาจะยกเลิกโครงการไปแล้ว  นี่จู่ ๆ ก็เรียกตัวไปรับการอบรม  รอยกะว่าหลังจากนี้ก็จะไม่ไปไหนไกลๆอีก   ไข่ไม่ว่ารอยนะคะ   ที่พอไข่เขียดมารอยวันก็จะไป

	ผมเข้าใจครับรอย   ขอเอาใจช่วยด้วยให้งานลุล่วง ด้วยดี   ผมเลือกที่จะมาหาประสบการณ์ชีวิตแล้วยังไงผมก็พร้อมรับและลุย

	รอยสบายใจขึ้นล่ะ  รู้ไหมรอยห่วงความรู้สึกของไข่มากนะคะ

	นี่เป็นสิ่งที่ผมอยากพูดว่าผมปลื้มใจที่หัวใจของผมมีความหมายต่อใครบ้างซักคน  อืมคุณนุชท่าทางจะง่วงมากแล้ว  ถ้าไม่ขึ้นนอนข้างบนผมเอาหมอนกับผ้าห่มลงมาให้นะครับ  นอนที่โซฟาข้างล่างนี่ก็ได้   รอยด้วยไหมครับ

	ดีเหมือนกันค่ะ  แต่เดี๋ยวรอยช่วยด้วยค่ะ

	ทั้งรอยและไข่เขียดช่วยกันหอบหมอน ผ้าปูที่นอนและผ้าห่มจากห้องนอนข้างบนลงมาเตรียมที่นอนให้เพื่อน  แล้วนุชก็หลับโดยง่ายดาย  ข้างๆกันนั้นเอง
	ส่วนเพื่อนเก่ายังคุยกันต่อ


	ไข่คะเรื่องมันเป็นอย่างนี้นะคะ  คือคนอื่น ๆ ยังคงไม่ได้พูดคุยกันให้ชัดว่าสำนักงานประเทศไทยทั้งหมดจะปิดตัวลงภายในไม่เกิน 3 ปีนี้  องค์กรใหญ่ในอเมริกาจะเปิดพื้นที่ในฟิลิปปินส์แทน

	แล้วทำไมเขาเรียกตัวผมมาทำงานทั้งที่กำลังจะปิดพื้นที่ทำงานลงล่ะรอย

	มีคนเก่าลาออกไปทำธุรกิจค่ะ  และงานหลายอย่างยังต้องมีการดำเนินการต่อ องค์กรเลยเรียกตัวคุณมา  เพราะเห็นว่าอย่างน้อยคุณก็เคยรู้จักพื้นที่แถบนี้

	แล้วพี่อ้วนรู้เรื่องนี้ไหมรอย

	รู้ค่ะ เพราะเพิ่งคุยกับผู้อำนวยการเมื่อไม่นานนี้เอง

	ถ้าเตรียมปิดพื้นที่ทำงาน ก็แสดงว่าเราไม่จำเป็นต้องเริ่มงานใหม่ก็ได้

	ก็คงอย่างนั้นมั้งคะ นอกจากทีมงานเห็นว่ามีสิ่งที่ต้องเริ่มจริงๆ

	ผมคิดว่าชาวบ้านและผู้นำชาวบ้านในพื้นที่ที่เราประสานงานอยู่มีความสามารถสูงและคล่องตัวในการประสานงานกับแหล่งทุนได้เอง  และพี่อ้วนก็ว่าการรวมตัวขององค์กรชาวบ้านนั้นค่อนข้างเข้มแข็งแล้ว

	ค่ะ  หลายฝ่ายก็วิเคราะห์ออกทางบวกอย่างนั้น

	งั้นผมก็เป็นเหมือนส่วนเกินไปแล้วมั้งครับรอย

	ไม่นะคะ   อย่างที่พูดล่ะว่ายังมีงานที่ต้องสานต่ออีกอย่างน้อยปีเกือบสองปี   อันนี้ต้องขอแรงไข่เขียดล่ะ

	รอยพูดอย่างนั้นผมค่อยรู้สึกดีขึ้นหน่อย


	เข็มสั้นของนาฬิกาติดผนังผ่านเลข 1 ไปนานแล้ว  ไข่เขียดขอให้หญิงสาวพักผ่อน ที่โซฟายาวใกล้กันกับนุช  ส่วนนายไข่เขียด เอาเสื่อมาปูรองด้วยผ้าปูที่นอนเขาเอนหลังพิงฝาอยู่อารักขาคนสำคัญของเขาอยู่ทั้งคืน				
20 ตุลาคม 2547 22:11 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 7 เสี้ยวแรก

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

รอยวัน  ตอนที่ 7  (เสี้ยวแรก สั้นๆ)

	เมื่อการฝึกงานจบลง ไข่เขียดเขียนใบสมัครงานในตำแหน่งผู้ประสานงานสนามยื่นไว้กับสำนักงานใหญ่ของพี่อ้วนก่อนเดินทางกลับ

	ถ้าสำนักงานใหญ่เขามีหนังสือไป เอ็งมาทำงานกับพี่นะ    หน่วยก้านอย่างเอ็งลุยงานแบบนี้ได้สบาย   ส่วนไอ้รอยเอ็งไม่ต้องห่วง  คนนี้มั่นคงดังภูเขา พี่เดาไม่ผิดหรอก  รอยรักเอ็ง

	พี่อ้วนโปรยยาหอมก่อนไข่เขียดจะกลับ

	กลับมาทำงานด้วยกันนะไข่  คำของนุช

	อย่าให้รอเปล่านะคะ   คำของรอย



OOO

	งานพัฒนาชนบทที่ไข่เขียดได้สัมผัสจากการไปฝึกงานหนนี้ทำให้ภาพที่เคยประติดประต่อเอาไว้แจ่มชัด เมื่อนึกทบทวนถึงบันทึกของพ่อก็ยิ่งเห็นได้ชัดเจนถึงอุดมคติของนิสิตนักศึกษาที่ต้องการเห็นสังคมสมดุลดีงาม  และยิ่งเมื่อคิดถึงหญิงสาวตัวเล็กๆคนหนึ่งที่เพิ่งได้รู้จักหัวใจก็ยิ่งทำให้ไข่เขียดเห็นความสำคัญของการเดินทางกลับไปที่พื้นที่ทำงานที่รอยวรรณเป็นผู้ประสานงานอยู่

	มหาวิทยาลัยที่ไข่เขียดลงทะเบียนเรียนทางไกลแจ้งผลการเรียนมาแล้วว่าไข่เขียดเก็บหน่วยกิตได้ครบ   -อ้ายไข่ได้ปลดปล่อยปมด้อยออกไปจากหัวใจเสียทีก็คราวนี้    ก็รอแต่หนังสือจากองค์กรเอกชนพัฒนาชนเรียกตัวมาเท่านั้น เขาก็จะได้กลับไปหารอยอีก

	ไข่เอ๊ย   น้องนักศึกษาที่ชื่อจารุวรรณกับเพื่อนๆ แวะมาที่บ้านเราอีก  แต่อาจารย์ไม่ได้มาด้วย  เขาถามหาแก

	เขาได้คุยกับพ่อไหม

	ไม่ได้คุย   พ่อไปดูงานเกษตรที่บางเขน กรุงเทพกับอาจารย์มหาวิทยาลัยที่เคยมาบ้านเรา

	เขาว่าไงมั่งครับแม่

	ก็ว่าไม่มีอะไร  เพียงอยากมาพูดคุยขอความรู้และประสบการณ์

	แล้วเขาถามอะไรเกี่ยวกับสิ่งที่แม่ทำไหมล่ะ

	ก็ถามเรื่องการปลูกหม่อนเลี้ยงไหม  การมัดหมี่  และอีกหลายอย่าง  น้อง ๆ เขาว่าจะเอาไปเขียนรายงาน  สัปดาห์หน้าจะแวะมาอีก

	หรือครับ   ผมคงไม่มีความรู้ที่จะให้ใครได้มั้ง  ถ้าเป็นพ่อคงได้ล่ะ   พ่อพูดได้ทั้งวัน   ผมฟังยังเพลิน   แม่เหนื่อยก็พักบ้างนะครับ  ทำงานทั้งวันเลย

	ขอบใจจ้ะ แม่ทำเพลินๆ  ถ้าไม่ทำก็เพลีย

	อ๋อ   อันนี้ผมก็เริ่มเข้าใจครับ   ยิ่งทำยิ่งมีแรง   ยิ่งพักยิ่งเหนื่อยหนักและล้า   งั้นผมไปทำงานของผมนะครับ

	ไข่เขียดกลับไปที่โรงไวน์หม่อนของตัวเองอีกครั้งหลังจากห่างไปนาน  ถังไวน์สีขาวยังตั้งเรียงอยู่เรียบร้อยเหมือนหัวใจของคนที่ไม่สับสนยุ่ง
วันนี้คงได้เริ่มงานไวน์ถังที่ยี่สิบเอ็ดล่ะ   ลูกหม่อนยังสุกพราวเต็มสวน
                      
               ความฝัน  ความหวังของคนเราก็ควรจะสุกปลั่งเต็มหวังเต็มฝันแบบนั้น
ใช่ไหมไข่เขียด				
18 ตุลาคม 2547 09:24 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 6 จบตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

พี่ใหญ่มาส่งแล้วก็กลับรถออกไป หญิงสาวทั้งคู่เดินตามไข่เขียดอย่างสำรวจเข้าไปในบ้าน

	ที่พักมีห้องนอนสองห้องอยู่ชั้นบน   ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่นอย่างละห้องอยู่ข้างล่าง

	ห้องข้างบนทางขวามือรอยกับนุชพักตามสะดวกนะครับ แม่บ้านดูแลความสะอาดให้เรียบร้อยแล้ว ห้องน้ำอยู่นี่  ถือเหมือนบ้านคุณแล้วกัน	
ไข่เขียดนี่น่ารักเนาะ นั่นเป็นคำของนุช อ้าวมีกีตาร์ด้วยหรือ ดีจัง

ครับผม   เป็นของพี่พัฒนากรบ้านหลังโน้นครับ  แกถือมาเล่นและ ไม่ได้เอากลับสองสามวันแล้ว

ไข่ เล่นได้ไหมคะ  เพื่อนของรอยถามและนั่งลงอิงฝาหยิบกีตาร์มาประคองไว้  รอยวางข้าวของลงข้าง ๆ นุชแล้วนั่งเอนหลังพิงหมอนทรงสามเหลี่ยมหยิบนิตยสารในชั้นเตี้ยๆขึ้นมาเปิดพลิก

นิดหน่อยครับคุณนุช   หัดกับเพื่อนตั้งแต่เรียน ม.2  แต่ก็ไม่ก้าวหน้านัก

ไข่เล่นได้ รอยเคยฟัง รอยหันไปพูดกับเพื่อน

นั่นไง  คนเก่งมักถ่อมตัว  นุชว่าแล้วก็ยื่นกีตาร์มาให้

เพื่อนในวัยร่วมชั้นเรียน ม.3  มีคนเล่นกีตาร์ได้หลายคน  บางคนไปไกลถึงขั้นเล่นเป็นวงบนเวทีได้   ไข่เขียดไม่ถึงขั้นนั้นแต่ร้องเพลงใช้ได้ล่ะ

จะสารภาพรักกันก็อย่าเกรงใจนะเราเป็นพยานให้ได้ เพื่อนของรอยอีกนั่นแหละที่เป็นกองเชียร์ออกหน้าออกตา  รอยค้อนเพื่อน  ส่วนไข่-ผมไม่บอก
เมื่อไข่ไล้นิ้วเบา ๆ ไปบนเส้นสายก็ก่อเสียงอันพลิ้ว เพื่อนของรอยหันมาสนใจดูและฟังอย่างจริงๆจังๆ

 ไข่เก่งกว่าที่เราคิดอีก เธอว่า

รอยวางนิตยสารไว้ที่เดิมแล้วขยับมานั่งใกล้ไข่แค่คืบ

ไข่คะ  หญิงสาวเอียงหน้าหันมาพูดคุย รอยอยากขอโทษอีกที  ที่ไม่ได้แวะไปหาไข่หนนั้น

ไม่เป็นไรหรอกรอย  อย่าให้มันรบกวนใจเลยครับ  เราได้พบกันแล้วนี่ไง

รอยฟังเพลงนะเราจะร้องให้ฟังและไม่ต้องร้องแซงด้วย เธอหันไปทำตาขึงขังกับเพื่อนสาว   นี่ไข่เขียดรู้ไหม   รอยน่ะพูดถึงไข่เขียดบ๊อยบ่อยนะ   ได้เจอไข่เขียดวันนี้เราจึงไม่สงสัยเลยว่าทำไม

ทำไม  ทำไม   คนพูดเอื้อมหยิบหมอนเหลี่ยมใกล้มุมห้องมาถือแล้วก็เปลี่ยนเป็นวางลง  เธอเอียงข้างลงนอนมองเพื่อนนักร้องของตัวเอง

ไม่บอก  - ขอเพลงสายลมแห่งรักนะคะไข่  คนขอเลื่อนหนังสือเพลงมาตรงหน้านักดนตรี   เธอเริ่มเสียงน่าฟังเชียวครับ

เดียวดายเหมือนนกไร้รัง.
อยากหวังมีรังเรือนรักพักใจ
ปลอบขวัญยามที่ฉันหวั่นไหว
ฉันไม่มีใครได้ไหม..ขอคิดถึงเธอ.
 ฯ

แววตาและรอยยิ้มของเพื่อนของนุชหวานยิ่งกว่าหวานครับเวลานี้

นี่ไงผู้หญิงที่ไข่เขียดรักมากที่สุด

นี่ ๆ อิจฉานะ หวานกันสองคนเองเหรอ  นุชมองเห็นไข่กับรอยยิ้มให้กัน    ดูเหมือนเธอว่าไปอย่างนั้นเอง  เพราะแววตาก็เหมือนเชียร์กันอยู่

เราสิควรอิจฉาตัวเอง  ร้องเพลงแล้วแถมมีคนเล่นกีตาร์เพราะๆให้   คราวนี้เพื่อนรอยยิ้มกว้างเลย

นอนข้างล่างนี่ก็น่าจะสบายดีนะ ใช่ไหม เพื่อนของรอยถาม

ครับ   ผมเอาผ้านวมมาปูนอนตรงนี้บ่อย

ถ้ามีแฟน   ขอมีแบบนี้ล่ะ นุชทำกรุ้มกริ่มคงอยากยวนๆกันเองนั่นเอง  มีแฟนนี่คงมีความสุขนะ  ใช่ไหม

ไม่มีคนตอบแต่ยิ้มกันทั้งสาม

นุชร้องเพลงโปรดจนอิ่มใจก่อนขอตัวขึ้นไปข้างบนก่อนเพื่อน

ตามสบายกันนะจ๊ะ   เราเป็นก้างอยู่นานก็จะบาปนานเปล่าๆ  คนพูดว่ายิ้มๆแล้วเดินขึ้นบันใดไป

ไข่คะ  ไข่เคยรักใครไหม คนถามเลื่อนหมอนหนุนมาใกล้ คนจะตอบ
ผมรักรอยครับ  รอยเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยหายไปจากหัวใจผมเลย  แต่ไหนแต่ไรมา  ผมรู้หัวใจตัวเองดี

ถ้าผู้หญิงที่ไข่รักแต่งงานไปแล้วล่ะ  ไข่ยังรักเขาไหม  คนถามเอามือกำหลวมๆตีหัวเข่าคนฟังเบาๆเหมือนบอกว่านี่ไม่ใช่อะไรที่เลื่อนลอยเหมือนความฝันในความหลับ

ความรักคืออะไรล่ะครับรอย    ถ้าคือการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผมก็ไม่สิทธิ์อันใดใช่ไหม  แต่ความรักคือความใยดีนะครับ มันคงไม่อยู่ในเงื่อนทางสังคมอะไรมากมาย

รอยเคยคิดอยู่เป็นโสด   แต่มันเหงาเหลือ..

คนโสดมีอิสระล่ะ  แต่ก็ขาดแคลนเยื่อใดที่จะปลอบยามเหงา  ไข่คว่ำกีตาร์ลงกับตัก

ถ้าเราเป็นแฟนกันจริงๆและอยู่ห่างกันอย่างนี้รอยจะทำใจยังไง.. หญิงสาวยื่นมือมาให้ไข่ยุดเพื่อลุกขึ้นนั่งพิงฝา เคียงกัน

รอยจะทำงานที่นี่อีกนานหรือครับ  ไข่ถามแทนคำตอบ

สัญญาจ้างงานเหลืออีก 2 ปี  ก็นานล่ะ

คราวนี้ผมสมมติบ้าง  ถ้าผมมาทำงานเป็นเพื่อนรอย 2 ปี  รอยจะลำบากใจไหม

ไข่ไม่พูดเล่นใช่ไหม

ไม่หรอกครับ   รอยคงพอรู้  ตั้งแต่เรารู้จักกันมาในวัยเยาว์ผมพูดคำไหนคำนั้นกับทุกคน

ขอบคุณค่ะไข่   รอยรักไข่เขียดนะคะ

ผมก็รักรอยครับ				
16 ตุลาคม 2547 21:03 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 6 ครึ่งตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

รอยวัน ตอนที่ 6

	รอยวรรณที่พี่เขาพูดถึงกันคือรอยวรรณคนเดียวกับที่ไข่เขียดรู้จักครับ	เธอเป็นผู้ประสานงานสนามในต่างอำเภอออกไป  

	ไข่เขียดเป็นนักศึกษาฝึกงานในหน่วยพัฒนาการอำเภอ  เขาเรียนรู้งานไวมาก  มาแป๊บเดียวก็ได้ข้อมูลชุมชนที่น่าสนใจทีเดียว พี่ร่างใหญ่แนะนำจนผมอึ้ง  

	หญิงสาวผิวเข้มตาคมกริบเพิ่งเดินทางมาจากอำเภอลาดยาว แต่ก็มาถึงที่ประชุมก่อนเวลานัดประชุมเกือบ 5 นาทีล่ะ  นี่ยังไม่ถึงเวลาประชุมดีหัวหน้าที่ประชุมก็เปิดประชุมก่อนเพราะสมาชิกครบองค์ประชุมแล้ว   หญิงสาวท่าทางยังเหนื่อยอยู่ทีเดียว แม้จะนั่งรถยนต์มาก็ตาม
	
	ดูเหมือนในนี้มีคนรู้จักกันด้วยใช่ไหมครับคุณรอยวรรณกับคุณไข่เขียด
	หญิงสาวยิ้มและว่า

	รอยไม่ใช่คนลืมง่ายพอที่จะลืมเพื่อนที่สนิทที่สุดที่ชื่อไข่เขียด   

เธอหันมาทางผมแล้วส่งสัญญาณว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันส่วนตัว   เมื่อทุกคนยิ้มถ้วนหน้าแล้ว  การประชุมย่อยจึงดำเนินไปอย่างเป็นกันเอง แต่โต้กันด้วยเหตุผลน่าฟังทุกคน

	การประชุมย่อยเลิกเอาเกือบบ่าย อาหารมื้อเที่ยงพี่ใหญ่เป็นคนเลี้ยงเองที่ร้านอาหารริมแม่น้ำเจ้าพระยา

	นายไปไงมาไง  รอยวรรณขยับมาถามที่ข้างหูผมขณะซ้อนท้ายเพื่อไปกินมื้อเที่ยง

	จะจบวิชาสุดท้ายต้องฝึกงานครับรอย

	แล้วรู้ไงว่ารอยอยู่นี่  เลี้ยวซ้ายแยกข้างหน้าค่ะ

	ไม่รู้   ถ้ารู้ก็มาหาแล้ว  แต่ไหนรอยว่าจะไปเยี่ยมไข่ไง

	งานรัดตัวมากเลยจ้ะขอโทษ   รอยก็รู้สึกผิด   แต่ต้องเร่งสรุปงบประมาณค่าใช้จ่ายให้สำนักงานใหญ่หัวหมุนเชียวค่ะ

	ไม่เป็นไรครับรอย ได้พบคุณนี่ผมดีใจมาก 

	รอยเองคงก็เช่นกันค่ะ

	รอยพักที่ไหนหรือครับ

	ถ้าเข้ามาสำนักงานใหญ่ก็พักค้างกับเพื่อนในเมือง   แต่ถ้ากลับสำนักงานสนามก็อยู่บ้านเช่า

	มีครอบครัวหรือยัง

	อะไรกันจ๊ะ  ถ้ามีแล้วเราจะไม่ส่งข่าวไข่เขียดได้อย่างไร  โน่นไงร้านอยู่ทางซ้ายมือ   

	ผมคุมรถเครื่องซึ่งมีหญิงสาวที่ผมคิดถึงซ้อนท้ายเข้าไปจอดเทียบรถเพื่อนของเธอ   พี่ร่างใหญ่และคนอื่นๆ รออยู่นั่นกันแล้ว

	มาช้านะคู่นี้     ก็น่าเห็นใจอยู่หรอก  นานๆได้เจอกัน เป็นข้าขี่วนไปซักสองสามรอบค่อยมา

	พี่ใหญ่แซวคนที่เพิ่งไปถึง คนอื่นๆบ้างยิ้มบ้างหัวเราะ

	น้องกินอะไรสั่งเลย   มื้อนี้พี่เลี้ยง

	คนร่วมวงอาหารกินกันไปคุยกันไปแซวกันไป  ทุกคนถามนี่ถามโน่นกันไปมาไม่มีใครไม่มีความสำคัญ น่าประทับใจแท้

	ถามจริงๆ เถอะ รอยวรรณกับไข่เขียดนี่ชอบกันหรือเปล่า  พี่ตัวใหญ่แหละครับผ่าขึ้นมากลางปล้อง

	ถ้าชอบแล้วพี่เป็นเฒ่าแก่ให้ไหมล่ะ  คนนั่งข้างรอยว่า

	ได้  ไม่ยาก  พี่แถมข้าวให้อีกสองกระสอบ

	รอยวรรณไม่พูดแต่ยิ้ม  ส่วนอ้ายไข่เขียด-เขิน!

	อาหารเที่ยงจบเอาตอนบ่ายสองโมง  ทุกคนแยกย้ายกันไปทำธุระและนัดจะกลับพร้อมกันตอนค่ำ   รอยบอกทุกคนว่าจะแวะเยี่ยมสำนักงานไพศาลีวันรุ่งขึ้น  เธอว่ามีเรื่องจะคุยกับไข่เขียดหลายอย่าง
	
	 

	OOO

	รอยวรรณกับเพื่อนสาวอีกคนเดินทางมาถึงครึ่งทางรถประจำทางเกิดเสีย เธอโทรศัพท์ให้เพื่อนร่วมงานออกไปรับ พี่ร่างใหญ่ในองค์กรเอกชนเป็นคนขี่รถเครื่องมาบอกผม  และแกก็จะออกไปรับด้วย

	จุดที่รถเสียห่างออกไปยี่สิบกิโลเมตรเศษ   ผู้โดยสารพากันหลบแดดตามร่มไม้ข้างถนน  รอยวรรณกับเพื่อนรออยู่ใต้ร่มไม้ใกล้รถโดยสารนั่นเอง
	รถเป็นไรวะ พี่ตัวโตถามเมื่อไปถึง

	เขาบอกสายคันเร่งขาด

	ไม่เป็นไรกันใช่ไหม

	ไม่หรอกค่ะ  นี่กว่าอีกคันจะมาคนรอคงร้อนแย่

	ไอ้รอยไปกับไข่เขียดนะส่วนนุชมากับพี่

	MTX ของพี่ร่างใหญ่ออกตัวสลับเบรก คนซ้อนท้ายทุบหลังให้หลายตุบ  ส่วน   DT-100 ออกตัวนิ่มนวล   

	รอยวรรณเกาะดีๆนะครับ  ไข่เขียดหันไปบอกลอดหมวกกัน

น็อค
	รอยเคยทำงานที่นี่นะก่อนย้ายไปที่อำเภอลาดยาว

	เธอขยับมาชิดเพื่อให้คุยกันได้ยิน  รถเครื่องของผมลดคั่นเร่งลงไปที่ 40 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เธอยังเล่าต่อ

	ที่นี่เขาทำงานเป็นทีม   ผู้นำชาวบ้านเก่งมาก เออ..ไข่จะอยู่นี่นานไหม

	  อยู่เกือบเดือนครับรอย

	แล้วยังไงต่อ  ระวังสี่แยกข้างหน้านะ  ไฟแดงเสีย

	ครับผม ก็กลับบ้านและรอฟังผลจบ

	คงไม่มีปัญหามั้ง นายต้องทำได้แน่นอน

	ขอบคุณมากรอย  ผมมีแรงฮึดขึ้นมากรู้ไหม

	
	เรามาถึงสำนักงานสนามของพี่ร่างใหญ่ในเวลาไล่เลี่ยกันนั่นเอง  เพราะพี่แกก็ไม่รีบร้อนทั้งรอเราด้วยนั่นเอง
	
	พวกเองจะนอนที่ไหน ที่สำนักงานน่ะระวังผีเจ้าบ้านหลอกเอา

	บรื๋อ  ไม่เอาหรอกจ้ะ  บ้านพี่อ้วนก็ไม่ได้เพราะเมียพี่ดุ  เพื่อนของรอยว่า

	ถ้าไม่รังเกียจ บ้านพักของผมมีห้องนอนสองห้อง ผมแบ่งให้ห้องหนึ่งก็ได้ครับ

	ก็น่าจะดี นุชตัดสินใจแทนเพื่อน

	งั้นก็ได้ค่ะ  เรื่องที่อยู่ที่นอนคงไม่เป็นปัญหาแล้ว นุชจะไปกับเราไหม  เราจะพาไข่เขียดไปหมู่บ้านที่เราเคยอยู่กับชาวบ้าน   ตอนบ่าย ๆ จึงจะออกมา

	ไม่ล่ะ เป็นกอขอคอ มันบาป

	หญิงสาวที่ผมรู้จักค้อนเพื่อนขวับเลยทีเดียว แต่ก็เป็นชั่วแป๊บ เธอว่า

	งั้นนุชไปกับพี่อ้วนก็แล้วกัน  พี่แกจะเข้าไปพบกลุ่มผู้นำสัญจรทางตำบลวังน้ำลัดโน่น  ส่วนเราจะเข้าทางหนองไผ่  ตอนบ่ายๆเย็นๆค่อยเจอกันนะ OK ?
	
	รอยวรรณทำงานที่นี่มานานครับรู้จักพื้นภูมิของที่นี่ดีมาข้อมูลที่ผมต้องการเธอก็แนะได้  แต่เธอว่าให้ผมค้นพบเองดีกว่า   เธอเป็นคนพาไปพบผู้นำชาวบ้านและแนะนำให้ผมรู้จักผู้นำเหล่านั้นจนผมได้ข้อมูลชุมชนมากพอที่จะนำเสนอในที่ประชุมของพัฒนากรอำเภอในปลายเดือนนี้

	ผมกับรอยลาผู้นำชาวบ้านกลับออกมาในตอนบ่ายเกือบค่ำ  ชุดคำถามที่ผมเตรียมไว้มีคำตอบทุกคำถามพอที่จะปิดปะต่อเรื่องราวคร่าวของชุมชนที่ไปศึกษาได้

	พี่อ้วน  นุชและแฟนพี่อ้วนรอกินมื้อค่ำกับเรานะที่บ้านของแก อาบน้ำอาบท่าแล้วเราไปแวะบ้านพี่เขากัน

	นุชล่ะครับรอย

	รายนั้นไม่ต้องห่วงเธอหรอก   ไปไหนไปกันไม่กลัวใคร  ไม่ยอมเสียเปรียบใครด้วยถ้าไม่จำเป็น

	รอยนัดให้ผมมารับอีกทีตอนหนึ่งทุ่มเพื่อไปบ้านพี่อ้วน  เธอแวะสำนักงานเพื่ออาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าส่วนผมกลับบ้านพักพัฒนากร

	เอ้า..เชิญข้างบนเลยไข่เขียด  รอยวรรณ

	เจ้าของบ้านร้องเชิญมาจากบนบ้านใต้ถุนสูงทันทีที่เราไปถึง   คนบนบ้านมีนุช พี่อ้วน  แฟนพี่อ้วน กับเจ้าของบ้านเช่า
เจ้าบ้านปูเสื่อและเตรียมของกินประเภทจิ้มจุ่มรอไว้แล้ว

	เชิญนั่งน้องๆ รอย ไข่  พี่ยินดีมากที่ได้ต้อนรับน้องๆที่นี่   คนอื่นในสำนักงานพากันติดธุระหมด  จะกลับเข้ามาก็พรุ่งนี้บ่ายๆ พวกเราก็กินกันไปก่อน  พร้อมหน้าพร้อมตาเมื่อไหร่ค่อยกินอีกที

	เห็นแก่กินจังนิ นุชว่า

	ก็กองทัพเดินด้วยท้องนี่อีนังหนู่นุช  พี่อ้วนทำท่าจะยีผม ก็ยั้งมือชำเลืองเมีย

	กินจิ้มจุ่มกันไอ้น้อง  แฟนพี่ทำอร่อย พี่อ้วนพูดยิ้มๆแล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่ม

	น้องมาฝึกงานหรือคะ เห็นพี่อ้วนว่าอย่างนั้น  แฟนพี่อ้วนถาม

	ครับผม  ฝึกงานเก็บหน่วยกิตสุดท้าย

	จบแล้วมาทำงานกับพี่สิพี่อ้วนเสนอ

	เออใช่ๆ  สำนักงานมีตำแหน่งใหม่สำหรับเขตอำเภอลาดยาวอีก 3 ตำแหน่ง นายสนใจไหมล่ะ
	นุชให้ข้อมูล

	น่าสนใจมากครับ  ให้ผมเขียนใบสมัครไว้ก่อนได้ไหมล่ะครับ  จบแล้วผมอาจจะมา

	ต้องมาสิ  ไม่ใช่อาจจะมา  พี่อ้วนว่า

	ที่ไข่เขียดตอบไปเช่นนั้นไม่ใช่ไม่อยากอยู่ใกล้รอย  งานในสวนในนาที่ลงแรงเอาไว้ก็เรียกร้องให้กลับไปทำอยู่เต็มๆ

	ที่บ้านเองทำอะไรวะไข่เขียด

	ทำสวนทำนาครับพี่

	รอยทำนาเป็นไหม  ไม่เป็นล่ะมั้งพี่ว่า

	ตอนเรียนม.3 เคยไปช่วยไข่เขียดเขาอยู่วันหนึ่งพร้อมกับเพื่อนๆ

	นั่นเขาไม่เรียกว่าทำเป็นหรอก

	เคยปักดำ   เจ้าของบ้านเช่าพูดยิ้มๆ

	ช่าย เสียงลากยาวของเพื่อของรอย

	ถ้าให้เลือกระหว่างทำงานต่อที่นี่กับไปกับไข่เขียด เองเลือกอย่างไหน  
	พี่ทายซิ  รอยรุกคืน

	พี่ว่าเองไม่กล้าตัดสินใจ

	พี่ทายผิด   รอยเลือกไปกับไข่ สีหน้าและน้ำเสียงของคนพูด ไข่เดาไม่ออก  ว่าเธอหมายความตามที่พูดหรือล้อเล่น เท่านั้นก็ทำให้อ้ายไข่รู้สึกชา ๆ ที่หน้า   ด้วยปมบางอยางที่ซ่อนเสียมิดมานานวัน

	อ้ายไข่พูดได้น้อยลงจนกระทั่งมื้อเย็นจวนจะจบพี่อ้วนจึงไขความ

	นี่ไข่เขียด   เอ็งเป็นคนโชคดีแล้วล่ะ   ผู้หญิงที่ชื่อรอยวรรณเป็นคนที่ตรงไปตรงมาอย่างที่สุด  ใครมาจีบรอยก็บอกเขาทุกรายว่ามีแฟนแล้วชื่อไข่เขียด	 อย่างนี้เองควรจะดีใจไหมวะ

	ไข่มันยิ้มแหยๆ ครับ  อย่างไรเสียนั่นก็มาจากปากคนอื่น   ที่สำคัญเขาและรอยก็ยังไม่เคยเอ่ยถ้อยถามถึงความรักที่ต่อกัน

	พี่อ้วนขับรถมาส่ง ส่วนรอยวรรณซ้อนท้ายไข่เขียด  คืนนี้ทั้งคู่จะพักค้างที่บ้านผม				
16 ตุลาคม 2547 08:17 น.

เรื่องสั้นยาว รอยวัน ตอนที่ 5 จบตอน

ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์

นายไข่เขียด   กุศลอำนวย เลือกไปฝึกงานในหน่วยงานด้านการพัฒนาชุมชนของรัฐ  และอำเภอที่เลือกไปคือไพศาลี จ.นครสวรรค์  

หน่วยงานของเอกชนที่ทำงานด้านพัฒนาชนบทในแถบนั้นมีหลายองค์กร พัฒนากรอำเภอแนะนำผมแบบรวบสั้นแล้วให้ผมไปทำความรู้จักเอง  โดยให้ DT-100 กว่าๆ เป็นคู่ชีพในการเดินทางไปตามพื้นที่รับผิดชอบ เติมน้ำมันเองบ้าง เบิกเอาบ้าง  เขาให้แผนที่แผ่นหนึ่งกับรายชื่อผู้นำหมู่บ้านที่สามารถเข้าไปพูดคุยแนะนำตัวและขอข้อมูลความรู้  
 
ไข่เขียด ลุยทันทีในวันที่สองที่ไปถึง -ก็ตามคำสั่งครับ  งานที่ได้รับมอบหมายคือศึกษาชุมชนค้นหาผู้นำและรวมรวมแหล่งเรียนรู้ดูงาน-คำของพี่เขาทั้งหมดแหละครับ  ต้องนำเสนอให้ทันภายในการประชุมปลายเดือนจึงจะถือว่าผ่านงาน
ไข่เขียดต้องไปทุกตำบล หมู่บ้านเป้าหมายมีอยู่เป็นบางตำบล และมีบางหมู่บ้านด้วยที่หน่วยงานของรัฐร่วมกับเอกชนทำงานพัฒนาด้วยกัน

ไพศาลีเป็นที่ราบลาดเทลงทางทิศตะวันตก ที่ราบกว้างใหญ่นี้ต่อเขตกับอำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์ อำเภอหนองบัว จังหวัดพิจิตร และอำเภอสำโรงชัย จังหวัดลพบุรี  ด้านตะวันออกมีภูเขาหินปูน เรียงตัวในแนวเหนือใต้ หลายลูก ถนนเชื่อมจังหวัดจากนครสวรรค์ตัดผ่านทุ่งนาท่าตะโก ไพศาลี ข้ามเขาเข้าเขตที่ราบเชิงเขาของอำเภอบึงสามพัน จังหวัดเพชรบูรณ์ แล้วไต่ขึ้นภูเขาสูงสู่ดินแดนที่ราบสูงในเขตจังหวัดชัยภูมิ

หมู่บ้านในเขตอำเภอไพศาลีมีทั้งหมู่บ้านทำนาและหมู่บ้านทำไร่   อาชีพนั้นสัมพันธ์กับสภาพพื้นที่  ถ้าเป็นที่ลุ่มก็หนักไปทางทำนา ถ้าเป็นที่สูงที่ลาดชันก็ทำไร่  หรือเลี้ยงสัตว์   ผู้คนในเขตนี้รักสงบแต่ก็มี หัวใจแกร่งแบบนักเลง 

  ไอ้น้องชื่ออะไร  มาจากพัฒนาชุมชนหรือ ถ้อยคำออกห้าวนั้นเป็นของชายร่างใหญ่ในองค์กรเอกชนที่สำนักงานสนามอยู่ใกล้กับที่ว่าการอำเภอที่สำนักงานพัฒนาชุมชนตั้งอยู่

ผม ไข่เขียด  เรียกไข่ก็ได้ครับ  มาฝึกงานใน หน่วยพัฒนาการอำเภอครับ   ได้รับมอบหมายให้ศึกษาชุมชนแบบเร่งด่วน และต้องเสนอรายงานครั้งแรกปลายเดือนนี้  คิดว่าพี่ซึ่งทำงานอยู่ในเขตนี้คงแนะนำผมบ้าง

เองเป็นคนที่ไหน กินเหล้าเป็นไหม

ผมตอบไปตามตรง ส่วนเรื่องเหล้าผมตอบอ้อมค้อมว่ากินบ้าง   

ชาวบ้านเขากินเหล้าดุนะ  ถ้ายังไม่เป็นก็หัดไว้มั่งจะได้คุยกับเขาสะดวก

พี่คนนั้นแนะนำผมอย่างกับพี่ชายแท้ๆ   เขาพาเข้าหมู่บ้าน  ขี่ Honda MTX พาไต่ไปตามคันนาสูง ๆ ต่ำ ๆ คอดๆกิ่วๆ สลับกัน  ผมพาเจ้า Yamaha DT ตามไปอย่างทุลักทุเล  จากหมู่บ้านนั้นออกหมู่บ้านนี้แนะนำให้ผู้นำในหมู่บ้านรู้จักตัวไว้ทั้งบอกความประสงค์ของการมาของผมด้วย งานของผมจึงสะดวกกว่าที่วิตกไว้ครับ  วันต่อมาเมื่อผมเข้าไปพบชาวบ้านเพื่อถามข้อมูลชุมชนจึงไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับผู้นำและชาวบ้าน  ตอนเย็นทุกวันพี่แกชวนดื่มกินและพูดคุยกับเพื่อนร่วมงานในองค์กรของเขาจนผมรู้สึกสนิทสนมราวคบกันมาเป็นปี

เองบอกว่าเองเป็นคนแถบเทือกเขาภูพานรึ พี่แกจิบเบียร์จากแก้วทรงสูงช้าๆ  ร้านลาบข้างสำนักงานเป็นร้านประจำของคนทำงานที่นี่

ครับผม ผมจิบช้ากว่า

ในสำนักงานใหญ่ในตัวจังหวัดมีคนมาจากทางโน้นด้วยสองสามคน เป็นเลขานุการผู้อำนวยการคนหนึ่ง  เป็นฝ่ายบัญชีคนหนึ่ง  และอีกคนเป็นผู้ประสานงานสนามแต่ทำงานอยู่คนละเขตกับพวกพี่   เดี๋ยววันหลังจะพามารู้จัก   เออ ไอ้รอยชือเต็มๆ ของมันว่าไงนะ พี่ร่างใหญ่หันไปถามเพื่อน

 อะไรน้องเขาซ้อนท้ายมาด้วยทุกบ่อย ทำแกล้งเป็นจำชื่อไม่ได้ไปได้

อ๋อ  เอ้อ.รอยวรรณ  อ้ายห่อ  กูไม่ได้คิดอะไรกะน้องเขาแบบที่ใครคิดนะโว้ย มึงอย่าว่าให้ใครเขาเสียหายแบบนั้น 

หัวใจของอ้ายไข่เขียดเต้นตูมๆ เลยครับ
ภาพของหญิงสาวผิวเข้มตาคมกริบชัดเจนขึ้นมาในห้วงนึกทันที   แทนที่จะยกแก้วเบียร์ขึ้นดื่มผมกลับวางลง

เป็นไรล่ะอ้ายน้อง   เองรู้จักรอยวรรณใช่ไหม

ไม่แน่ใจครับว่าเป็นรอยวรรณที่ผมรู้จักไหม

คงไม่ผิดหรอกมั้ง  ชื่อแปลกๆแบบนี้มีกี่คนกันวะในประเทศไทย

พรุ่งนี้มีประชุมย่อยที่สำนักงานใหญ่ไปแวะก็ได้นี่ไข่เขียด  เพื่อนร่วมงานของพี่ร่างใหญ่แนะนำ

เออ  ดีจริง   คนบ้านเดียวกันรู้จักกันไว้แหละดีที่สุด

วงสนทนาแยกย้ายกันในตอนมืดค่ำ  ผมกลับบ้านพักหลังอำเภอ ส่วนพี่ๆในองค์กรเอกชนพัฒนาชนบทก็กลับเรือนรังของตนเอง

ตอนเช้าทุกคนจะเอารถเครื่องเข้าเมืองเพื่อไปประชุมย่อยที่สำนักงานใหญ่กัน  ไข่เขียดอาจได้เจอรอยวรรณที่เขาหวังพบก็คราวนี้				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
Lovings  ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์