29 ตุลาคม 2553 09:50 น.
ลานเทวา
.
.
เจ้าเอย คืนวัน
ดังไม่พอเพ้อรำพัน ปรารถนา
ที่รู้สึกพิลึกเร้น ความเป็นมา
โลกเหงาเปลี่ยวสิเยียวยา กันอย่างไร
เจ้าเอย ดาริกา
จักซุกแรมเลือนลา หลืบฟ้าไหน
จึงพ้นล่วงพิศวาส ที่บาดใจ
หรือจักรวาลอันโพ้นไกล มิอาจพ้น
เจ้าเอย มหาสมุทร
ลึกหลั่นไกลกระไรสุด พอหลีกหน
จักดำดิ่งทิ้งใจ วุ่นไหววน
จากเล่ห์กลความรัก นั้นสักครา
เจ้าเอย สายลม
จงพรายพรมหอบหาย เสน่หา
ผะแผ่วจางบางซึ้ง อันตรึงตรา
เถอะ พัดพาพิศวาสให้คลาดคลาย
เจ้าเอย จอมขวัญ
หากเจ้าคือตะวัน สาดส่องฉาย
ข้าขอเป็นดาวเดือน อันเกลื่อนพราย
อย่ารู้กรายหมายพบ ฤาสบเจอ
นะ เจ้าเอย
อย่าได้เคยคิดหวัง ให้พลั้งเผลอ
ไปหลงปลื้มดื่มด่ำ ทาสบำเรอ
แม้เหลือเธอคนสุดท้าย ในโลกนี้
……………………
โดยคำ ลานเทวา
29 ตุลาคม 2553 09:25 น.
ลานเทวา
.
.
เฮ้ย ผู้นำมันห่วยแตก
คิดอะไรแปลกแปลก ไม่เข้าท่า
สมานฉันท์ปรองดอง สองนครา
ได้ใจมันก็มา เผาเมืองกัน
เฮ้ย รัฐบาลมันห่วยแตก
หาโกงแดกทุกขณะ ฯพณฯทั่น
ก็ไม่รู้เรื่องระยำ ไหนสำคัญ
ดูแต่มันแดกเต็มปาก กูยากไร้
เฮ้ย สังคมมันห่วยแตก
พฤติกรรมแปลกแปลก โถมเข้าใส่
แดกเกาหลีเกาเหลา ไม่เข้าใจ
แดกไอโฟน บีบี ใคร ก็ไม่รู้
เฮ้ย วัดวามันห่วยแตก
ธรรมะไม่มีแจก ให้อดสู
ยังแต่ขลังพระเครื่อง ให้เฟื่องฟู
พระเณรดูแต๋วแตก แปลกแปลกไป
เฮ้ย ชีวิตมันห่วยแตก
ทนหาแดกก็ลำบาก แทบลากไส้
กู ในนามประชาชน ประชาธิปไตย
ทนทุกข์อยู่อย่างไร ก็อย่างนั้น
เฮ้ย นรกสวรรค์มันห่วยแตก
เทวดาหน้าแหก เขาแช่งนั่น
เสวยทิพย์สมบัติ อัศจรรย์
กู ชาวดินสามัญ แย่งหมากิน
เฮ้ย อะไร อะไร มันห่วยแตก
ชีวิตโลกมันเพี้ยนแผก ไปหมดสิ้น
ศีลธรรม จริยธรรม มุดดำดิน
เถื่อนอธรรมย้ำยิน เหนือคุณธรรม
……………………………
โดยคำ ลานเทวา
28 ตุลาคม 2553 16:54 น.
ลานเทวา
.
.
กว่าซึ้งโลกเปลี่ยวเหงา เศร้ารู้สึก
ในบางสิ่งลึกลึก ปรารถนา
เก็บซุกซ่อนความว้าเหว่ วันเวลา
ผ่านสายตาขื่นร้าว เหน็บหนาวนัย
อาจบางฝัน แลฟั่นเฟือน
รกภาพเปรอะเลอะเลือน การเคลื่อนไหว
ทุกข์ สุข เหงา เศร้า ไม่เข้าใจ
สับสนบางหนไป ไร้ทิศทาง
จากครั้งหนึ่ง วันนั้น เพลงนี้
คล้ายผ่านเคลื่อนเดือนปี ไปเหินห่าง
ภาพที่เห็นก็เป็น ภาพจางจาง
แลเลือนรางเกินใจ จะไขว่คว้า
จึงวันนี้ อยากจะถามอีกสักครั้ง
ทบทวนถึงความหลัง เพื่อค้นหา
ในบางสิ่งบางอย่างที่ค้างคา
ก่อนจะเอ่ยอำลา ไปนิรันดร์
ด้วยความรู้สึกดีดี
จากเคยมีเคยมอบ เคยปลอบขวัญ
ผ่านล่วงพ้น โศก ชื่น โอ้คืนวัน
เรายังคงรักกัน อยู่ใช่ไหม
………………………
โดยคำ ลานเทวา
24 ตุลาคม 2553 19:45 น.
ลานเทวา
สักนิดเถอะ กำลังใจ
มาช่วยเติมเสริมใส่ เชื้อไฟฝัน
พอเป็นแรงขับเคลื่อนเดือนตะวัน
ด้วยสภาวะอัศจรรย์ กำลังใจ
แย้มสักนิดเถิด รอยยิ้ม
ดับโลกร้ายให้พรายพริ้มความสดใส
ดับทุกข์ทนหม่นหมอง แลผองภัย
ด้วยรอยยิ้มละไม เป็นกำลัง
สักนิดเถิด ความรัก
ให้ฉันได้รู้จักเป็นความหวัง
ทับถมความเดียวดาย ให้พ่ายพัง
ด้วยความรักที่จริงจัง และจริงใจ
สักนิดเถิด ความอ่อนหวาน
เติมเต็มให้จินตนาการ ฉันอ่อนไหว
พอขับเคลื่อนแรงเปลี่ยว อันเชี่ยวนัย
เป็นบทคำร่ำไร ห้วงอารมณ์
สักนิดเถอะ นะ ขอสักนิด
ก่อนชีวิตล่วงลับลงทับถม
กำลังใจสักนิดไว้ชิดชม
พอดับเศร้าโศกตรม บทกวี
…………………
โดยคำ ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1290
