บทกวีนอกระบบ..

……………………

ให้ความหมายฉายโชน ไปโพ้นฟ้า ทุกถ้อยรักอักษรา ภาษาสื่อ ผ่านละมุนครุ่นเพียร เขียนกับมือ

ทุกคำคือ ภาพขณะอันตระการ

ณ อุทยานความรัก มวลอักษร

ผลิงามฝันสัญจร ความอ่อนหวาน

ท่ามบทเพลงผีเสื้อ ดอกไม้บาน

เชิญเถิด เชิญสราญ สุนทรียะ                              

ผ่านเห็นต่างบางภาพ การทราบรู้

สิ้นฤดูอ้างว้าง บางขณะ

เปลื้องเสรีแห่งฝัน ผ่านพันธะ

โดยนัยยะอันจารจด ผ่าน บทคำ

หลากเส้นทางหมื่นสาย ทุกพายพบ

วิจิตรกาลซ่านซบ ใจดื่มด่ำ

ร่ายระเริงเวิ้งฝัน วรรณกรรม

ผ่านนัยสรรพธรรม มรคา

ทุกเม็ดหิน ดิน หญ้า น้ำ ฟ้า เมฆ

สืบหัวใจปัจเจก แสวงหา

สื่อวิถีชีวิต อิสรา

โดยความหมายนานา มอบจารึก

ด้วยความรักในสิ่งเดียวกัน

งดงามโลกแบ่งปัน ความรู้สึก

วาดท่วงถ้อยชีวิต ฝัน คิด นึก

เขียนหัวใจบันทึก ทุกความรัก

มอบแด่ความอ้างว้าง ระหว่างภพ

ให้ทุกฝันบรรจบ ใจรู้จัก

หลากคุณค่าความหมาย จะทายทัก

อย่างงดงามพร้อมพรัก ทุกอักษร

………..ชัย’สิริ …

บทสนทนาจากห้วงคำนึง….

………………..

ไม่มีอะไรซับซ้อน

ชีวิตจากวันก่อน  ถึงวันนี้

ปฏิทินข้างฝาแต่ละปี

บอกเราว่าไม่มีอะไร เป็นของเรา….

ชีวิต ดังสายลมผ่าน

ไหวเคลื่อนไปตามฤดูกาล เก่าเก่า

คุณค่าความหมายอันใด รูปเงา

สดับเถิดความแผ่วเบา ของหัวใจ….

บนความเป็นจริง อันหลากหลาย

เฝ้ารู้อย่างเดียวดาย และอ่อนไหว

วันที่โลกทั้งโลก ไม่มีใคร

ชีวิตยังเป็นไป อยู่อย่างนั้น….

ครุ่นถกเถียงกับตัวเอง วัน ค่ำ

โหยร่ำ น้ำตาตกในไหวหวั่น

บางรู้สึก ที่ไม่เคยเท่าทัน

ท้นวัยวัน ผ่านเวียนการเรียนรู้…

เพื่อเข้าใจว่าโลกนี้  เดียวดาย

ท่ามงดงามแห่งความตาย อันกรายสู่

ดอกไม้ชีวิตผลิบาน ผ่านฤดู

หอมจางจางกลิ่นในอณู ที่เลือนลับ….

……………โดยคำ ลานเทวา…

เช่น นั้น...

......................... มันมากมายไปแล้ว ที่สูญเสีย ล้าหัวใจละเหี่ย ระโหยร่ำ บางรู้สึกรันทด เกินจดจำ กับบางภาพที่ตอกย้ำ ซ้ำซากใจ….

การต่อสู้ที่ดู เหมือนงดงาม

ณ สมรภูมิสงคราม ผู้ถามไถ่ โอ พิสุทธิ์จุดหมายนั้น คืออันใด กี่ความเขลาเราใคร มิอาจรู้…. เพื่อสิ้นดับสิ่งใด ในสิ่งหนึ่ง สิ่งที่ซึ่งชิงชัง การตั้งอยู่ เพื่อบางสิ่งได้เกิดใหม่ ในอณู ผลิผ่านหนฤดู ชอบ ชิงชัง…. เหมือนจะมากไปแล้วกับ บางเวลา สิ่งที่หลายคนตั้งตา และคาดหวัง กี่หนเล่าความหมาย อันพ่ายพัง ซ้ำซากผ่านประดัง อยู่เช่นนั้น…. ………………… โดยคำ ลานเทวา