25 พฤษภาคม 2547 15:43 น.
แก้วประเสริฐ
วันอาทิตย์ 23 พฤษภา 2547
พอเสร็จธุระไปเขาดินวนาสถาน
ว่างพักผ่อนคลายอารมณ์จากงาน
ไปสถานเมื่อเด็กเที่ยวเพื่อกันลืม
เสียค่าบัตรผ่านประตูถึงได้เข้า
พอผ่านเขาเจอทางแยกสุดปลื้ม
ด้วยฝูงชนมากมายเด็กเล็กตรึม
เสียงฮึมฮึมโหยหวนชวนเหลียวมอง
เลี้ยวขวาจ้องมองดูมวลหมู่สัตว์
ซึ่งเขาจัดวางเอาไว้ให้แลจ้อง
บริเวณสัตว์กว้างขวางให้ประลอง
เพื่อสนองสัตว์วิ่งไล่ให้ติดตาม
มีทั้งช้างเสือสางแรดกระทิงเผ่น
ฮิบโปเล่นน้ำอ้าปากดูเกรงขาม
กระทิงแดงกวางเก้งชะมดงาม
นกกระยางบินว่อนเหนือหลังคา
กระจอกเทศมาเย้าล้อคนเล่น
มองแลเห็นเด็กชอบดูให้กังขา
ลิงชะนีค่างหน้าด่างโหนไปมา
สัตว์ถ้วนหน้าดูหมองต้องระทม
ลมฝนตกพรำพร่ำเย็นฉ่ำเหลือ
สัตว์ที่เหลือมีไม้ใหญ่ไม่เหมาะสม
เมื่อก่อนนั้นมากมายเสียคนชม
เป็นที่ร่มใหญ่น้อยพักผ่อนฤดี
เดี๋ยวนี้ต้นไม้เขาดินสูญสลาย
เนินดินกลายหายลับไม่กลับที่
ต้นไม้ใหญ่สูญหายแทบไม่มี
คงเหลือที่รอบทางระหว่างเดิน
เดินวนรอบมองสัตว์สะท้อนนัก
ก่อนนั้นมักเห็นสัตว์วิหคเหิร
ไม่เหลือสัตว์ของไทยที่เกิน
เคยเดินเพลินดูไปหลายหลากพันธุ์
บัดนี้เล่าสูญหายนับตัวได้
นอกนั้นไซร้เป็นสัตว์นอกเสกสรร
ส่วนสัตว์ไทยนั้นหายไปจากกัน
สุดจะสรรค์มาจำแนกแยกออกดู
เขาดินนั้นเคยมีสัตว์มากเหลือ
สุดเหลือเฟือเหลือไว้น่าอดสู
มองอย่างไรก็ไม่ใคร่จะน่าดู
แต่ที่รู้มีมนุษย์เดินพล่านกัน
ให้รำลึกครั้งผ่านมาในอดีต
เขาดินสถิตแหล่งรักอันไพศาล
หญิงสาวชอบพลอดรักกันยาวนาน
เป็นที่สถานพักผ่อนของหญิงชาย
พอสอบถามจึงรู้ข้อมูลหลาก
งบประมาณหักไว้ไม่มากหลาย
จึงขาดทุนอาหารสัตว์อีกมากมาย
ขอหญิงชายโปรดอุดหนุนจุนเจือ.
แก้วประเสริฐ.
23 พฤษภาคม 2547 12:47 น.
แก้วประเสริฐ
ในโลกนี้มีอะไรหลายรูปแบบ
ที่ได้แอบซ่อนเอาไว้มิได้แจ้ง
มาบัดนี้ได้ถูกนำออกแสดง
เป็นสีแสงแห่งบันเทิงรื่นเริงรมย์
มองดูภาพการแสดงแห่งชีวิต
ช่างลิขิตรูปแบบไว้ไม่เหมาะสม
เหมือนหญิงชายทั้งหลายที่ได้ชม
อลวนสมสู่ไม่รู้ว่าเป็นใคร
เหตุทั้งหลายใครเล่าเป็นผู้สร้าง
เป็นหนทางที่กำหนดเอาไม่ได้
ว่าฮอร์โมนผิดแผกจนเป็นไป
จึงทำให้ชายหญิงสุดเรรวน
เดี๋ยวก็ชายแต่งกายคล้ายผู้หญิง
กระตุ้งกระติ้งเดินไปมาช่างสับสน
แล้วก็หญิงแต่งกายเหมือนชายชนม์
ออกเดินบนตามห้างเหมือนอย่างชาย
บางครั้งสิ่งแวดล้อมเข้าประกอบ
ชักชวนชอบเลียนแบบเพื่อนทั้งหลาย
เพื่อเข้าหมู่ได้กับเพื่อนหญิงชาย
กลับกลายเป็นชายหญิงที่ผิดเกิน
เมื่อคิดดูพวกนี้น่าสงสาร
อีกการงานทำไว้น่าสรรเสริญ
เรื่องของจิตใจเขาอย่าล่วงเกิน
ถ้าบังเอิญเจอเขาโปรดเข้าใจ
สิ่งที่ดีพวกเขาก็มากหลาย
ดีกว่าชายหญิงที่เอาแต่ได้
สร้างสิ่งชั่วร้ายไว้ทุกแห่งไป
ไม่กลับใจร้ายกว่าที่กล่าวมา
ขอทั้งหลายอย่าได้ติฉินเขา
เป็นเรื่องราวในชีวิตไม่หนักหนา
โลกของเขาเขาอยู่ของเขามา
โลกเราหนาก็อยู่ของเราไป
อย่าได้เกี่ยงงอนอ้อนขอดในชีวิต
ถูกหรือผิดเป็นที่ไม่แจ่มใส
ขอให้ช่วยสร้างสรรค์โลกให้วิไล
อนาคตแจ่มใสลูกหลานได้นำพา.
แก้วประเสริฐ.
22 พฤษภาคม 2547 12:46 น.
แก้วประเสริฐ
อันรูปธรรมนามธรรมถูกกำหนด
ธรรมชาติปลดกำหนดไว้ในทุกสิ่ง
อนิจจังวัฏสังขาราเป็นของจริง
มิทอดทิ้งแก่มนุษย์ทุกรูปนาม
ยืนแลมองสายตาที่แลเห็น
เขานอนเช่นคนตายไร้สถาน
อยู่ศาลาของวัดที่ให้อภัยทาน
เป็นสถานพักพิงของคนจร
โครงสร้างใบหน้ากายนั้นในอดีต
คงจะผิดกับเดี๋ยวนี้ที่เร่ร่อน
กายสง่ารูปหล่ออย่างแน่นอน
ร่างกายผอมนอนไว้ไร้สง่างาม
อดีตเขาได้เล่าผ่านให้ฟังนั้น
ย้อนถึงวันโชติช่วงดุจวาบหวาม
สะท้อนชีวิตผิดพลาดอันต่ำทราม
ทั้งความงามสิ่งชั่วคลุกเคล้าไป
ทรัพย์สมบัติมากมีดีเป็นเลิศ
พ่อแม่ประเสริฐมอบไว้ให้จ่ายใช้
เที่ยวผู้หญิงเมายาเหล้าอยู่ร่ำไป
ไม่คิดไว้สร้างในอนาคตกาล
สถานที่เที่ยวทุกแห่งไม่เคยพลาด
คบเพื่อนไม่ฉลาดคิดช่วยอ่านขาน
เข้าบ่อนพนันสนามม้าตลอดกาล
ได้ไม่นานสินทรัพย์พลันละลาย
เที่ยวผู้หญิงยิงเรือและเป็นชู้
เอาเงินสู้แลกเปลี่ยนให้ได้สมหมาย
ไม่คำนึงถึงสามีเขาใจจะวาย
มิได้หมายว่าใครเขาเป็นเช่นไร
กรรมสนองเข้าประดังในเล่ห์รัก
ติดเอดส์หนักในสังคมที่วางไว้
มิป้องกันต้องติดโรคมาทันใด
ทรัพย์หมดไปไร้สถานที่พักพิง
นี่แหละหนอโชคชาตาของชีวิต
พรหมลิขิตมีบุญเก่าในทุกสิ่ง
ไม่คำนึงถึงอนาคตจึงถูกทิ้ง
แล้วทุกสิ่งต้องจบลงอย่างเอกา.
แก้วประเสริฐ.
21 พฤษภาคม 2547 11:28 น.
แก้วประเสริฐ
ฉันเคยสอบถามหญิงที่มักพริ้ง
ว่ารักจริงนั้นเห็นเช่นเป็นไฉน
แล้วสอบถามชายเล่าว่ากระไร
ทั้งหญิงชายพูดไว้ไม่เหมือนกัน
ดูประหนึ่งขัดสนและจนเกล้า
เหมือนจะเข้าตำราที่กล่าวขาน
เป็นนามธรรมยอกย้ำในวันวาน
ดุจวิมานฝันเพ้อละเมอจริง
อุสส่าห์สอบถามผู้รู้ที่ว่าไว้
เพื่อจะได้จำกัดความที่ดียิ่ง
บ้างก็ว่าเสียสละเป็นของจริง
ไม่ทอดทิ้งอยู่เฒ่าชะแลแก่ชรา
ความปรารถนาอยู่ที่ใจเราทั้งสอง
ที่หมายปองครองคู่อยู่หนักหนา
หากแม้นชอบพอต่อคู่ที่อยู่มา
นั่นแหละหนาเขาว่าคือความรัก
ผู้รู้ทั้งหลายโปรดได้ช่วยแถลง
จำกัดแห่งความรักให้ประจักษ์
ฉันจะได้จดจำไว้แล้วหยุดพัก
ไม่ต้องจักติดตามหาอีกต่อไป
ตัวฉันเล่าเฝ้ามองโดยครุ่นคิด
แล้วประดิษฐ์คำรักแจ้งแถลงไข
จะถูกต้องผิดพลั้งหรืออย่างไร
ขอหญิงชายช่วยให้คำติติง
อันรักเกิดผูกพันนั้นเป็นเหตุ
ด้วยมีเจตจำนงไว้ก่อนทุกสิ่ง
แล้วรู้ใจซึ้งใจกันด้วยใจจริง
เข้าใจยิ่งในเกียรติมอบให้กัน
เสียสละให้ในสิ่งที่หมายภักดิ์
ช่วยเหลือจักทำได้เพื่อเกษมสันต์
ค่อยถนอมน้ำใจมอบให้กันและกัน
เพื่อสร้างฝันให้เป็นรักจักยืนยง.
แก้วประเสริฐ.
20 พฤษภาคม 2547 11:40 น.
แก้วประเสริฐ
ความปวดร้าวห้วงใจใครจะเหมือน
น้ำตาเลื่อนหลั่งไหลร่องทั้งสองแก้ม
ซบหน้ากับฝ่ามือสะอื้นน้ำตาแซม
สองตาแก้มชอกช้ำน้ำตานอง
ผ่านชีวิตการครองคู่มิสู่สม
แสนระบมชอกช้ำอกกลัดหนอง
มอบความรักภักดีให้ไม่สมปอง
จนต้องหมองเลิกร้างแล้วห่างคน
ทิฐิหญิงพุ่งสะบัดหน้ากานดาเจ้า
ลาแล้วเราชายเจ้าชู้ไม่ขอสน
ยืดกายตรงสะบัดรักในกมล
หันหน้าตนเดินไปหมายจากจร
กาลเวลาผ่านไปให้เริงระรื่น
แสนชุ่มชื่นในรสรักที่เข้าสอน
กับหญิงใหม่ในชู้สุดร้าวรอน
ตามขั้นตอนสองสาวเร้าอารมณ์
สร้างชีวิตรักใหม่สะใจแล้ว
แม้ผิดแนวสังคมก็เหมาะสม
ประชดชีวิตผ่านมาเป็นอาจม
แม้นขื่นขมอารมณ์รักจักโน้มน้าว
นี่แหละหนอชีวิตหญิงอารมณ์สอง
ตามครรลองของหญิงอารมณ์สาว
เฉกฉีกประชดสังคมเป็นเรื่องราว
เพราะใครเล่าทำให้เธอเดินผิดทาง
ขอฝากไว้ชายเจ้าชู้ในโลกนี้
คิดให้ดีกุลสตรีทีมีอย่าให้หมาง
สงสารเธอเถิดนะอย่าให้ผิดทาง
นรกจะสร้างรอยช้ำเจ้าจนวันตาย.
แก้วประเสริฐ.
หน้าส่วนตัว
944
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
