20 พฤษภาคม 2548 11:52 น.
แก้วประเสริฐ
ปฐมกำเนิดอบาย.
สีเลื่อมพรายวับวาวราวอาทิตย์
นฤมิตจิตประภัสสรตอนฟ้าสาง
รวมเป็นหนึ่งพึงกำหนดลดละวาง
ลดช่องว่างสร้างฐานะเอกัคตา
พุ่งอารมณ์บ่มลงตรงความอยาก
ค้นมาจากไตร่ตรองลองสืบหา
พบเห็นเพียงสามทางชักนำพา
สิ่งนั้นหนาแทรกซ้อนกัดกร่อนใจ
พึงพินิจพิจารณานั้นเหลือแสน
คล้ายดั่งแมนแดนสรวงบ่วงสดใส
ด้วยความโลภหมายปองอยู่ร่ำไป
ดีหรือร้ายไม่สนเพื่อเฝ้าครอง
ทั้งปั่นป่วนภายในใจริษยา
มิได้มาโทสะพลุ่งมุ่งเข้าสนอง
สู้กระทำสิ่งชั่วช้าเพื่อหมายปอง
เฝ้ายึดครองมิคำนึงพึงปรารถนา
อีกหมกมุ่นงุ่นง่านด้วยโมหะ
สารพัดจะมัวเมาใฝ่เฝ้าหา
ไม่คำนึงบาปบุญเพียงได้มา
คิดเสียว่าดีเลิศประเสริฐคน
มารโลภะโทสะอีกโมหะ
ล้วนแสนจะเวียนวนปนสับสน
ส่งโลกนี้วุ่นวายสุดเหลือทน
เนรมิตจนยากหนีพ้นสู่อบาย
อันดีชั่วมีจนปรวนแปรยิ่ง
มิหยุดนิ่งเฝ้าปองสิ่งทั้งหลาย
คิดทิ้งธรรมหันเหใช้เล่ห์อุบาย
หวังสบายใช้ตัณหานำพาทาง
จุดกำเนิดก่อไว้ในชีวิต
มิหวนคิดนำพาเอามาสร้าง
สรรค์กิเลสหวนหาเข้ามาวาง
คิดว่าทางนี้งามในยามเดิน
ธัมมะนี้ที่ไปอันไพศาล
ดุจวิมานให้เดินมิสรรเสริญ
ตัณหาแคบอัตคัดจัดว่าเจริญ
มุ่งเชื้อเชิญเหิรสู่ประตูมาร.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
18 พฤษภาคม 2548 15:05 น.
แก้วประเสริฐ
ฝันยากจะเป็นจริง
อยากจะปิดความฝันอันเฉิดฉาย
หากหัวใจยังเพ้อละเมอฝัน
จำเนียรกาลผ่านมาแต่ละวัน
ทั้งโศกศัลย์สุขเคล้าเร้าฤดี
อดีตกาลผ่านมาครารุ่งโรจน์
เป็นที่โปรดยามกรายไร้หมองศรี
เฝ้ารุมเร้าเข้าพะนอต่อชีวี
ล้วนเป็นที่สุขสราญบันเทิงใจ
พอสิ้นร้างห่างหายในความเพริศ
ความเลอเลิศล้วนจางมิสดใส
สิ่งสุขสันต์หรรษาพาหนีไกล
สู่ทิศใดไร้คนมองยากพบพาน
กงกำเกวียนเวียนวนหลงทางทิศ
มิตรสนิทหนีร้างสุดประสาน
ไม่ให้พบกับมาพาประจาน
ช่างร้าวรานนี่อนาถประหลาดจริง
สุดผวนผันฝันสล้างกระจ่างจิต
จะเนรมิตปลิดปลงในทุกสิ่ง
ตัดใยทอนห่อนหาขาดระวิง
ไม่ท้วงติงสิ่งอดีตเคยผ่านมา
ยากจะหาความจริงยิ่งมิตรแท้
ล้วนผันแปรเปลี่ยนโฉมโน้มหรรษา
พอมีสุขหันเตร่เร่เข้ามา
สร้างมายาเป็นเพื่อนเตือนความจำ
โลกหนอโลกมนุษย์สุดจะยาก
ความวิบากมากมายกระหน่ำซ้ำ
จะหาจริงแสนยากมากระทำ
สุดจะช้ำหากหลงเล่ห์เพทุบาย
จะขอปิดความฝันอันแพรว-พร่าง
ที่ใสกระจ่างพรรณรายอันพึงหมาย
ฝังในสิ่งที่จำมิกลับกลาย
หั่นทำลายหนีหายชั่วนิรันดร.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
15 พฤษภาคม 2548 16:00 น.
แก้วประเสริฐ
พิพิธจิตลวงหลง
ฟ้ายามราตรีนี้สกาวพรั่ง
หยาดน้ำค้างพร่างพรมดูสดใส
หยดชีวิตจิตสะท้อนเฉิดไฉไล
หวนย้อนไปคิดถึงซึ่งคำลวง
สิ่งลุ่มหลงลึกลับดูสับสน
สู่วังวนพร่ำเพ้อทุกสิ่งหวง
บาศห่วงนี้ยากนักหลุดจากทรวง
สุขทุกข์ล่วงผูกมัดรัดอาวรณ์
วัฒนะอุโฆษตรึงขึงผูกมัด
พินิจจัดพัวพันนั้นลวงหลอน
ความงามแฝงอยู่ทุกขั้นตอน
สู่วิงวอนอ้อนออดเฝ้ารำพัน
โอ้สิ่งลวงโลกนี้มีมากหนอ
เฝ้าพะนอผูกมัดจัดมาฝัน
สนธิชีวิตใฝ่คำนึงซึ้งถึงกัน
วิวิธผันยากร้างหนีห่างไกล
ล้วนตกลงสู่ห้วงแลบ่วงรัก
หอมยิ่งนักงามพลิ้วปลิวสดใส
เปรียบบุบผาแรกแย้มเฉิดวิไล
ซาบซึ้งใจคิดพะวงหลงสดชื่น
ครั้นภิรมย์สมสู่ยากกู้ชีวิต
พิพิธปริตผิดแผกคนเขาอื่น
เมื่อซวนเซตกระกำหมดสดชื่น
ยากจะฝืนลวงหลงคงเฝ้าคอย
รอยจุดด่างพร่างพรมวิมานฝัน
ย้อนถึงวันผ่านซึ้งความละห้อย
ทิ้งคำลวงผ่านพ้นดุจฝนปรอย
ชำระรอยลวงฝากไว้ในนภา
โอ้คืนนี้มีจันทร์แสนกระจ่าง
ดาวสล้างแวววับจับม่านฟ้า
ระยิบผ่านคลื่นไหลพลิ้วไปมา
สายธาราแลเยือนเฝ้าเดือนชม.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
14 พฤษภาคม 2548 13:13 น.
แก้วประเสริฐ
ทางสู่ประตูนิพาพาน.
ขอปิดทองเบื้องหลังพระปฏิมา
น้อมวันทาแด่องค์บวรชินสีห์
ขอจารกลอนส่งสร้างบารมี
หวังเพียงมีกุศลผลสืบไป
แม้นชีวิตปลิดปลงลงตรงหน้า
ด้วยศรัทธาเกินกว่าอายุขัย
พระไตรปิฎกหนุนเกื้อเอื้อวิไล
กระจ่างไว้ในปัญญาวิสุทธิคุณ
วิสุทธิมรรคสรรค์สร้างทางพิสุทธิ์
ผลบริสุทธิ์ผุดผาดมาเกื้อหนุน
อริยสัจจ์สี่นำพามาค้ำจุน
อีกการุนด้วยฌานประสานกาย
พิจารณาตรองเหตุและมวลผล
เพื่อจะดลใจจิตไว้มิให้สลาย
ถึงขันธ์ห้ามาแยกแตกทำลาย
เพื่อกระจายออกดูสู่ทางเดิน
สิ่งใดเล่าทำให้กายเกิดดับ
วนเวียนกับสังขารที่สรรเสริญ
อันประกอบด้วยธาตุมาเจริญ
แยกดำเนินเข้าห้วงช่วงพิจารณา
มวลโลกกายในนี้ที่ขันธ์ห้า
จะนำพาให้เกิดดับตามวาสนา
ด้วยผลบุญเวรกรรมที่ทำมา
จะชักหาสู่ห้วงบ่วงกระจาย
หากดับลงตรงสังขารที่แต่ง
มิให้แกร่งปรุงแต่งสิ่งทั้งหลาย
ดุจดั่งไฟขาดน้ำมันมาทำลาย
โลกในกายก็จะหยุดเกิดดับเอง
นี่แหละหนอคือประตูนิพพานแท้
ไม่ผันแปรใจจิตต้องกระฉับกระเฉง
ประกอบด้วยศีลสมาธิปัญญาบรรเลง
ต้องให้เคร่งอย่าให้ขาดแม้ข้อเดียว
สาธุชนคนพุทธหยุดสักหน่อย
เพียงเล็กน้อยพิจารณาสักประเดี๋ยว
เมื่อทราบแล้วอย่ารู้เพียงผู้เดียว
แม้เพียงเสี้ยวฝากไว้ได้กุศลมา
สัมพุทธะวาจาทรงว่าไว้
อย่าหลงใหลเชื่อคำนั้นเถิดหนา
จงปฏิบัติดูของธรรมที่นำมา
จะรู้ว่าถูกต้องหรืออย่างไร.
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
12 พฤษภาคม 2548 15:24 น.
แก้วประเสริฐ
วัฏฏะสงสารส่องทาง
..๏โลกพิพัฒน์แซ่ซ้อง กำเนิด
วายวุ่นเวียนวนเลิศ ก่อหล้า
ชุลมุนส่งหนุนเพริศ มวลสิ่ง ชมแล
ฝันใฝ่ดุจดังกล้า ปลูกไว้งามสรวง ฯ
กาลเวลาพาล่วงพ้น แนวทาง
มากห่อนแรงฤทธิ์ปาง สู่เชื้อ
บุญบาปที่ตามวาง รัดห่อ เกิดแฮ
ตรงส่งลงหนุนเกื้อ ใฝ่แท้เคยสนอง ฯ
วันคืนแยกเปลี่ยนหล้า ตามไป จริงนา
พลังที่เคยวิไล อ่อนล้า
สังขารเหี่ยวมิใส ใจหม่น หมองเฮย
กายหง่อมสุดมองแปล้ ห่อนแล้ร่วงโรย ฯ
วกเวียนผันเปลี่ยนต้อง โรคภัย เกิดนา
ทุกข์ส่งแทบบรรลัย ป่วนสิ้น
เจ็บปวดเร่งความนัย กรายสู่ กายแฮ
สุดที่คืนกลับถวิล สู่ครั้งอดีตกาล ฯ
ราญรอนลงล่วงแล้ว วอดวาย
โศกส่งมามากมาย พี่น้อง
แสนเทวษที่มากราย หมดแก่ ภพเฮย
เหลือแต่เวรบุญต้อง กรรมใช้ครรลอง ฯ
อนิจจังยังชีพอยู่ทั้ง ยืนยง จริงแฮ
อันส่งผลหมายตรง แน่แท้
ปวงชนใฝ่มัวพะวง หลงลุ่ม กายฤา
สุดที่ยากหวนแก้ ว่ายเวิ้งวัฏฏะสาร๚ะ๛
๙๙๙ แก้วประเสริฐ. ๙๙๙
หน้าส่วนตัว
843
Calendar
Lovers
17 คน เลิฟแก้วประเสริฐ
