17 ตุลาคม 2548 13:36 น.
แทนคุณแทนไท
เวลานี้๑๘.๒๗ นาฬิกา
นนทบุรีที่เศร้า
ไฉน
ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ
ทั้งน้ำมิตรมิคิดพึงจะขึ้งโกรธ
ได้โปรด อภัยกัน นั้นเถิดนะ
ทับเทเวษ
แค่ซากเศษส่วนเศร้าเร้าผัสสะ
ที่เกินก่ายถ่ายทุกข์รุกอุระ
แค่สุดจะละวางหว่างโศกนั้น
เย้ยเยาะ
ให้กับความเปลี้ยเปราะอกเดาะดั้น
อั้นคะนึงอึ้งสมเพชเลศนัยนั้น
อาธรรม์เหลือเกิน โชคชะตา
มั่นมาด
มาพลั้งพลาดนิ่งอนาถวาสนา
ท่วมท้น ล้นความทรมาน์
ปวดปร่า กับค่ารัก ที่หักหาย
ชนนานดร
คงเคยคลอนรอนทรวง ฦ ลวงไว้
ให้ใช้ชาติ พินาศมิตรนิจจาใจ
จำนนในชะตากรรมย้อนซ้ำกัลป์
เจ็บจำ
ถึงงามล้ำก็ไม่กำชีวิตฉัน
เธอคิดคำนี้ได้อย่างไรกัน
เหมือนมาห้ำมาหั่นบั่นหัวใจ...
ดวงหทัยไยรานพาลพิโรธ
จะขึ้งโกรธน้ำมิตรไปถึงไหน
เธอไม่รักเราแล้ว แล้วเป็นไง ?
ก็นั่งเศร้าต่อไป แล้วกันนะ !!!
-----------------------------------------------
วางไว้เมื่อ...
พระจันทร์ที่ ๑๗ ตุลาฯ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
13 ตุลาคม 2548 13:55 น.
แทนคุณแทนไท
แด่เธอ / ด้วยรัก
๑
จริงหรือนี่ที่ว่ามิตรภาพ
เคยซ่านซาบซึ้งจิตมิ่งมิตรเอ๋ย
มาเปลี่ยนแปลงจำแลงร่างร้างใจเคย
เหลือแค่ความเปล่าเฉย จึ่งเอ่ยลา
๒
ทุกครั้งที่เจอกันเคยงันงาม
ใช้ถ้อยถามความรู้สึกระลึกหา
มีสร้อยพจรสกวีเป็นแววตา
ประสานความปรารถนา มายิ้มเยือน
๓
แม้ว่าเราพบกันวันกายห่าง
ใช่เคยร้างห่างนิยาม ความเป็นเพื่อน
ไมตรีมิตรชิดใกล้ แม้เลาเลือน
เหมือนประกายดาวเกลื่อนเป็นเพื่อนเหงา
๔
เรามอบความรู้สึกดีมีไว้เสพย์
ในวันหนาวคราวเหน็บหรือเจ็บร้าว
แค่แหงนมองดาวขาวที่วาวพราว
เหมือนนั่งอ่านเรื่องเล่า บทกวี
๕
เรามีถ้อยอักขรา ภาษาสวย
ไว้ปลอบใจที่ปวดป่วยด้วยศัพย์ศรี
ตอบถามความยามทุกข์สุขรุกฤดี
ใช้ถ้อยรสพจวลีเป็นที่พัก
๖
เราพบกันวันนี้มีโชคแล้ว
อย่าเผลอทิ้งกรวดแก้วอันหน่วงหนัก
ความเป็นจริงเราพบกันด้วยความรัก
ได้ประจักษ์แจ้งมาแล้วในหัวใจ
๗
เมื่อเรามารักกัน ณ วันนี้
กวีว่า ไมตรี นี้ยิ่งใหญ่
สายสัมพันธ์แม้มันจะห่างไกล
ในทุกความเป็นไปของเนื้อกาย
๘
แต่ในนาม เจตน์แจงแห่งความรัก
ซึ้งตระหนัก รักเอ๋ยเคยหรือไม่
สนิทสนม กลมกล่อมห้อมฤทัย
มิตรภาพ ใช่ไหม คือความรัก
๙
เราพบกันในนามของอะไร
ยากจะหาคำตอบใหม่ได้แน่นหนัก
ระหว่างจารกานท์กลอนได้ผ่อนพัก
คงเพราะเราต่างรักบทกวี
๑๐
...
...
...
...
๑๑
(เหมือนที่ผมพบคุณในวันนี้
ช่างมากมีไมตรีที่รู้สึก
ในระหว่างทุกความคะนึงนึก
คุณระลึกถึงกัน สักวันไหม)
พระฤหัสบ์ที่ ๑๓ ตุลาฯ ๔๘ / แทนคุณแทนไท
12 ตุลาคม 2548 16:12 น.
แทนคุณแทนไท
เราพบกันในนามความรู้สึก
มีถ้อยล้ำคำลึกอันสดใส
แม้มิใช่คนแรกในหัวใจ
เป็นอะไรลึกลึกรู้สึกดี
เราพบกันในนามเมื่อยามทุกข์
ช่วยปลอบปลุก ความฝันอันป่นปี้
เราพบกันในนามความ ปรารถนาดี
ที่ต่างมี บทกวีเป็นสื่อใจ
เราพบกันในนามของความดี
ที่ต่างมีไมตรีอันยิ่งใหญ่
เราพบกันในนามความซึ้งใจ
ทุกถ้อยความเป็นไปในบทกลอน
เราพบกันในนามของความภักดิ์
ถ้อยคำที่ต่างทอถักมาพร่ำอ้อน
บ้างสื่อฝากฟากฟ้า ฑิฆัมพร
บ้างออดอ้อน อวยเออเสนอใจ
เราพบกันในนามของความงาม
พบในนามความรู้สึกอันยิ่งใหญ่
เราพบกันในนามความคุ้นใจ
เป็นสายใย ของคน ที่ค้นคำ
เราพบกันในนามความมากค่า
ของถ้อยฝากปารารถนา อารมณ์ร่ำ
ที่ช่วยอบ ให้อุ่นกรุ่นประจำ
ที่สุขล้ำ งามล้ำ แม้ช้ำมา
เราพบกันในนามของความสุข
ที่เร้ารุก หัวใจ ปรารถนา
ที่เร้าเร่ง บทเพลง จินตนา
แม้ไม่เคยใกล้ตา ก็ใกล้ใจ
เราพบกันในนามของความฝัน
ระหว่างวันของวันที่ฝันใฝ่
แม้มิใช่ เป็นทุกลมหายใจ
เป็นอะไร ลึกลึก รู้สึกดี
เราพบกันในนามของความรัก
งดงามนักศัพท์ถ้อยทุกสร้อยศรี
ทุกเรียงร้อย รินรื่นชื่นฤดี
เป็นไมตรีดีงามนิยามรัก
อีกสักครั้งพระพุธที่ ๑๒ ตุลาค์ ๔๘
บทส่งใจ...
นับเป็นความโชคดี...
ที่นึกขอบคุณวาสนาเสมอ ที่พบบทกวี กวี...
แหละทุกมิตรภาพที่มีโอกาสได้พบในบ้านกลอนไทย...
ด้วยใจคารวะ/ แทนคุณแทนไท
9 ตุลาคม 2548 11:40 น.
แทนคุณแทนไท
พระอาทิตย์ที่ ๐๙ ตุลาคม ๔๘...
คือธารใสหัวใจดั่งมีปีก
คือคิดถึงซึ่งจะหลีกก็ไม่ไหว
คือรู้สึกลึกล่วงด้วยห่วงใย
คือจริงใจส่งไปให้คนรอ
คือถ้อยคำที่ย้ำทุกคำคิด
คือทุกถ้อยร้อยลิขิตตามชิดต่อ
คือสร้อยพจรสฝากที่หลากออ
คือความพ้อที่เอ่อทอยามท้อใจ
คือหวั่นไหวในใจที่ไหวสั่น
คือทุกความเชื่อมั่นแม้หวั่นไหว
คือความสุขแท้ทุกรอยังท้อใจ
คือละมุนกรุ่นละไมแม้ไกลเกิน
คือคำปลอบที่เขียนมอบปลอบให้อุ่น
คือตัวคุณไว้แนบหนุนยามห่างเหิน
คือความฝันเอาไว้เสพย์ให้สุขเพลิน
คือความทุกข์ที่บังเอิญเผชิญเจอ
คืออารมณ์ห่อห่มบ่มให้สุข
คือความทุกข์ที่เร้ารุกทุกเสมอ
คือความหมายร้ายดียังมีเธอ
คือละมุนอุ่นเอ่อเพ้อใจคอย
บทส่งใจ...
คือ...เป็นคำที่อยากบอกแทนความละมุนในใจทั้งหลาย ทั้งที่ไม่อาจบอกได้หมด วานก่อนครับ ได้พบความรู้สึกของบางหัวใจเข้า ถึงกับจินตนาการไปไกลโพ้นเชียว
แค่วรรคต้นวรรคเดียวครับ "แทน..ธารใส ไหลเย็น ฝากเป็นเพื่อน" เป็นวรรคที่สะกิดความรู้สึกให้นึกถึงใครคนนั้นที่แสนรัก แหละแอบสมมุติใจถึงใครสักคนที่แสนปรารถนา เลยเขียนความรู้สึกฝากไว้ซะยาว
ถ้าความรักมีดวงตา ยามรู้สึกอุ่นปรารถนานั้น ดวงตาคงฉายประกายแห่งปรารถนานั้นได้งามนัก แหละนั้นก็คงคือคำตอบ ที่เมื่อจ้องมองลึกลงในเนื้อในนั่นคงได้ทราบความหมายว่าคำตอบแห่งจินตนาการแห่งความเป็นอัศจรรย์แห่งการเกิดมาครั้งนี้นั้นคือ อะไร...
คือเธอ คือคุณ คือท่าน หรือคืออะไร... สักวันคำตอบจะอยู่เบื้องหน้าทุกๆท่าน
ด้วยใจคารวะ แหละขอบคุณคุณทุกการมาเยือนทั้งหลาย คำขอบคุณ คือคำตอบ คือความหมายแห่งมิตรไมตรี...
.................................................................
19 กันยายน 2548 19:22 น.
แทนคุณแทนไท
รักของเรา เปล่าประโยชน์ จะจดจำ
ถึงงามล้ำ ก็ไม่กำ ชีวิตเธอ
เจ็บปวดนัก...
นี่หรือค่าความรัก เคยภักดิ์เสมอ
ถึงงามล้ำก็ไม่กำชีวิตเธอ
ฉันแค่เพียงเพ้อเจ้ออยู่ลำพัง
น่าหัวร่อ...
ต่อนี้ขออยู่อย่างสิ้นทางหวัง
กับเสียงเพลงที่บรรเลงวิเวงวัง
ตราบกระทั่งเนื้อกายสั่ง ไม่หายใจ
อาจเป็นกรรมทำเธอไว้แต่ปางก่อน
จึงได้หลอนหลอกให้หลง สิ้นสงสัย
ลวงให้ช้ำกล้ำกลืนฝืนหทัย
ได้แต่ถาม ว่าทำไมต้องเป็นเรา ?
ใจที่รักภักดีมีให้เธอ
ยังคงเผลอละเมอหาเวลาเหงา
เคยกระสิบสั่งส่งถึงนงเยาว์
เธอปล่อยเขาหมองหม่นนะคนดี
รินไหล...
ยินความนัยจากใจที่ไหลปรี่
"นี่หรือรักคือความปรารถนาดี
ที่คนมีให้เธอ ต้องเพ้อตรม"
โอ้ความรักเอย
ไม่คิดเคยจะคุ้นขื่นความขื่นขม
ทั้งเจ็บปวดรวดหนาวร้าวระบม
ช่างระทมสุดข่ม ความวังเวง
สูญเสีย ความรัก แล้วซิหนอ
มีแต่ความทุกข์ท้อรุกรอเร่ง
นึกถึงเขาปวดร้าวเหงาวังเวง
ดั่งบทเพลงเป็นเพื่อน เกลื่อนความระทม
เมื่อรักเรา เปล่าประโยชน์ จะจดจำ
เหมือนโดนย่ำ ฉ่ำชื่น กลับขื่นขม
เจ็บปวดนักรักเอ๋ยเคยปรารม
มาระทม เพราะรัก เจ้าหักใจ
.............................................
เมื่อแสงแห่งระวีลาฟ้าแล้ว
หลายความรู้สึก มาชะเง้อรออยู่เบื้องหน้า
...
หลายคราที่เพียรพยามสอนใจตัวเองว่า
ไม่มีใครต้องตายเพราะอยู่เพียงลำพัง
...
แต่มีไม่บ่อยเลย
ที่รู้สึกจะเข้มแข็งได้เช่นที่ใจเพียรนั้น
...
จะเป็นดั่งนี้อีกนานเพียงใดหนอ
.
ลาก่อนแววระวี / สวัสดีรัตติกาล
...
ด้วยหัวใจ
พระจันทร์ที่ ๑๙ กันยาย์ ๔๘. แทนคุณแทนไท
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1490
