8 มกราคม 2548 12:33 น.
แทนคุณแทนไท
...เปิดประตูหน้าต่างไว้อย่างนี้
แล้วเวลานาทีก็เคลื่อนผ่าน
เงาก็ทาบเปลี่ยนทิศวิจิตกาล
ความเป็นเธอจึงเพ้อผ่านจารกมล
แม้จะเคยเอ่ยรักสักกี่คำ
แม้เคยย้ำคำนั้นสักกี่หน
แม้ปากเคยเอ่ยฝากสักกี่คน
แต่รักเธอมามากล้นพ้นใครใคร
หญิงที่พี่เคยภักดิ์รักนักหนา
อาจโสภาพิศเพลินเกินหญิงไหน
แต่หญิงนี้ที่พี่ภักดิ์รักหมดใจ
เป็นอะไรที่ยิ่งใหญ่กว่าเคยมี
อย่าวิตกตระหนกใจไปเลยขวัญ
เธอคือความปัจจุบันจากใจพี่
ในสัมพันธ์วันนั้นอาจมากมี
แต่สัมพันธ์วันนี้พี่แสนรัก
ทั้งหัวอกหัวใจ เคยคิดว่า
วันใจร้าว หนาวอุรา คราอกหัก
วันใจพ่าย จะหน่ายหน้าไม่กล้ารัก
จะได้มา แจ้งประจักษ์ ในหัวใจ
รักแค่เพียงคำพูดพิสูจน์ยาก
แต่ใจยังคิดอยากพิสูจน์ได้
ใจของพี่พี่รู้ดีอยู่ที่ใด
แค่น้องเปิดหัวใจ พี่ให้ดู
ปิดประตูหน้าต่างไว้นานนัก
มาเจอรักอัศจรรย์นั้นจึงรู้
ว่านิรันดร์รักนั้นเมื่อพิศดู
งามจะยังคงมีอยู่คู่หัวใจ
แม้จะเคยเอ่ยรักสักกี่คำ
แต่ใจมามากล้ำเกินคำไข
น้องเอ่ยความถามถึงใครไปไย
ประโยชน์ใดที่ให้ใจเราเจ็บจาง
เปิดประตูหัวใจเอาไว้เถิด
เจ้าอย่าเกิดความกลัวเพราะตัวห่าง
ใจของเราหากเรารักไม่จบจาง
รักเราจะไม่ร้างหรอกคนดี
พี่ร้อยรสพจฝากจากหัวใจ
กลั่นความนัยให้รู้ไว้ทั้งห้องสี่
แม้เคยช้ำก็อบอุ่นนะคนดี
ทุกคำที่พี่ฝาก ...อยากสัญญา
ทุกทุกความ รู้สึกจะแน่นหนัก
ทุกทุกคำ กล่าวรักจะรักษา
ทุกกระทำ จะเตือนย้ำทุกสัญญา
ทุกดวงตา จะมีเธอในดวงใจ
เปิดประตูหน้าต่างห้องว่างอยู่
ลองมาอยู่เจ้าจะรู้ทุกความหมาย
เชิญจากจิตหวังจากใจลูกผู้ชาย
ที่คิดหวังกันกายถวายเธอ
--------------------------------------------------
พระเสาร์ที่ ๐๘ มกราคม ๔๘....
6 มกราคม 2548 11:55 น.
แทนคุณแทนไท
...ถามถึงความ คิดถึง จะถึงไหม
ถามหัวใจ ให้หวั่นไหว อะไรเล่า
ถามคะนึง จึงอึงออ พนอเนาว์
ถามถึงเรา ผิดแล้วเจ้า เราไม่มี
จะถามฝัน ฝันนั้น ก็ฝันเฟื่อง
ถามรู้สึก ก็เปล่าเปลือง ทุกส่วนศรี
จะถามสุข สุขแค่เสี้ยว ที่เคยดี
ถามทุกความ เคยมี ไปทำไม
จะตอบถึง ให้ซึ้งชัด จนตัดขั้ว
จะตอบความ ที่ย้ำยั่ว หัวอกไหว
จะตอบตาม ทุกสิ่ง ที่จริงใจ
จะตอบเธอ ที่เนาว์ใน หทัยชาย
รักแสนรักภักดีมิมีหมด
รักแสนงด งามยังย้ำ ล้ำความหมาย
รักแสนเทิด ทูนนั้น มั่นมิคลาย
รักแสนอื่น หมื่นใด ไม่คิดแทน
ยังแน่แน่ว แน่นัก แม้รักพ่าย
ยังแนบชิด สนิทนัย หทัยแน่น
ยังแนบใกล้ ห้องใจ ทั่วทุกแดน
ยังหวงแหน แน่นหนัก รักมิจาง
เธอถามความ คิดถึง แล้วถึงไหม
เธอถามความ ห่วงใย แล้วไยห่าง
เธอถามความ เคยมี ที่ใครจาง
เธอถามบ้าง หรือยัง ชั่งใจดู
ปิดประตู หน้าต่าง ทุกทางออก
ซ่อนรู้สึก ที่หลอนหลอก ให้อดสู
สอนส่วนลึก คะนึงหนึ่งถึงพธู
ให้ทุกพิศ พินิศดู-รู้หัวใจ
เก็บความเศร้าซ่อนไว้ในมุมเงียบ
ในซอกลึกสงบเฉียบเยียบเย็นไว้
ให้ส่วนเสี้ยวปรารถนาที่หวังใจ
หล่อดวงนัยให้สุกใสในดวงตา
ถามถึงความคิดถึง คิดถึงไหม
ถามหัวใจ หัวใจ ก็โหยหา
ถามรอยยิ้ม ก็ยิ้มชื่น รื้นปรายตา
เป็นสุขที่ ทรมาน์ ไม่กล้าฝืน
เธอยังงด ยังงามทุกความฝัน
ยังใกล้กัน จึงผูกพันธ์ ทุกฝันตื่น
เป็นพลัง ริ้วรองหวัง ของวันคืน
เป็นรอยชื่น ไล่รอยหม่นที่ล้นใจ
เป็นคนดีคนเดียวในชีวิต
ที่ผูกจิตบูชิตรักอันยิ่งใหญ่
แม้สำพันธ์ผ่านผันวันผ่านไป
แต่หัวใจจะจดจำนิรันดร
..............................................
พระฤหัสที่ ๐๖ มกราคม ๔๘...
18 ธันวาคม 2547 15:06 น.
แทนคุณแทนไท
๑...
เหมือนโซ่รึง ตรึงผูก ประตูใจ
เธอยังงาม อยู่ใน หัวใจนี้
จึงได้คิด คำนึง ทุกนาที
ส่งข่าวบ้าง คนดี มีคนรอ
๒...
ผ่านมาเนิ่น เหมือนไม่นาน แค่วานนี้
จะครบอีกขวบปี แล้วซิหนอ
จากวันนั้นจนวันนี้ กี่วันรอ
นิดหนึ่งพอ ขอแค่รู้ อยู่สบาย
๓...
ลมหายใจ จากใคร ที่คิดถึง
จะส่งความคิดคะนึงถึงหรือไม่
รักษาตัว ถ่วนทั่ว ทั้งหัวใจ
หวังทุกทุก วันใหม่ จะงดงาม
๔...
ในวาระดิถีจะปีใหม่
จากหนึ่งห่วงดวงใจ ใครจะหยาม
ระลึกถึงเธออยู่ ทุกความงาม
จึงส่งความ รู้สึก ระลึกมา
๕...
ขอให้สุข สุขกายสบายเถิด
พรงดงามอันประเสริฐในโลกหล้า
ให้ได้พาน พบดั่งหวัง ตั้งอุรา
ส่งกลอนมา ไม่คิดกล้า จะรบกวน
๖...
ดาเอ๋ยดา ดาริกา บนฟ้าฟาก
จากใจนี้วอนสั่งฝากจากเสี้ยวส่วน-
ส่วนคะนึง ที่คิดถึงยังอึงอวล
ความปั่นป่วน ที่มิควร จะได้รู้
๗...
แต่...
เหมือนโซ่รึงตรึงผูกประตูไว้
กี่กาลใจ ความเป็นไปยังคงอยู่
จึ่งเปิดความรู้สึกออกมาดู
ขอแค่รู้ว่าเธออยู่สบายดี
ด้วยระลึกถึงเธอสม่ำเสมอ / ธันวรา
.............................................
... พระเสาร์ที่ ๑๘ ธันวาคม ๒๕๔๗....
15 ธันวาคม 2547 19:28 น.
แทนคุณแทนไท
...เหมือนความรัก ภักดียังมีอยู่
ถึงพธู หนึ่งนั้นพี่ฝันหา
ในภาพฝันจากวันที่จากลา
อยู่ในใจมิคิดว่า จะกล้าเลือน
เป็นทุกความทรงจำที่ย้ำใจ
ยากจะกล่าวถ้อยใดมาออดเอื้อน
แค่เผลอจิตลืมคิดสะกิดเตือน
เธอก็มาย้ำเยือนทุกคืนวัน
ทุกส่วนเสี้ยวนาทีที่มีอยู่
ในส่วนลึกนึกรู้ไม่เปลี่ยนผัน
รักจักงดจักงามนิจนิรันดร์
แม้สัมพันธ์วันนั้นปันไปแล้ว
แต่ความงามยังถามทุกความฝัน
ในภวังค์ฉันนั้นยังดั่งแว่ว
ถึงหนึ่งน้องนางนามรวีแวว
เจ้ายังเป็นดอกแก้วในดอกใจ
เหมือนยังคงได้พบประสบภักดิ์
ภาพเธอยังน่ารักเกินจักให้-
ความเป็นมาที่ทำลายความเป็นไป
แยกเกี่ยวหนึ่งดวงใจที่รักเธอ
นาทีนี้ที่พี่เขียนกลอนอยู่
ในนิ่งนึกรู้สึกรู้อยู่เสมอ
เป็นแค่ห้วงคะนึงหนึ่งซึ่งเคยเจอ
ที่คงงามเลิศเลอในหัวใจ
พี่ร้อยถ้อยสร้อยรสอักษรา
เพื่อปลอบปลุกปารารถนาอันวาบไหว
ให้เลี้ยงหล่อต่อรักสลักใจ
ไม่คิดหวังสิ่งใดจากใจเธอ
ถ้าจะหวังสิ่งไหนใดใดบ้าง
คงหวังทางใสกระจ่างให้เสมอ-
เสนอลงตรงบันไดชีวิตเธอ
เกินจะพูดที่พร่ำเพ้อให้เธอมี
ในความฝันวันนี้จะปีใหม่
พรดีงามอันใดในโลกนี้
ปรารถนาทุกปรารถนาดี
ฝันขอให้มากมี...ปีใหม่เธอ...
...............................................
( นิจนิรันดร์เทอญ)
พระพุธที่ ๑๕ ธันวาคม ๒๕๔๗
10 ธันวาคม 2547 15:46 น.
แทนคุณแทนไท
...ปั้นดินโยนขึ้นฟ้า
...ปาดน้ำตาขึ้นสวรรค์
...เปิดใจอันเงียบงัน
...อยากหลับฝัน ในคืนเหงา
...
...ความเอยเจ้าความหลัง
...ยังก้องดังหวังใดเล่า
...งดงามยังแนบเนาว์
...คิดถึงเขาทำไมกัน
...
...ปั้นดินว่าเป็นดาว
...เสี้ยมเรื่องราวว่างามนั่น
...อัด-สะ-จอ อัศจรรย์
...ดวงตะวันจะลาฟ้า
...
...อาทิตย์ก็เคลิ้มคล้อย
...หรือใจคอยจึงโหยหา
...เงียบงันก็พลันลา
...รีบหลับตาไม่กล้ามอง
...
...เสียงแห่งอดีตกาล
...ก้องกังวานเข้าสมอง
...ดายเดียวไม่เคยลอง
...อยากจะร้อง ร้องทำไม?
...
...สัตย์สื่อจากส่วนลึก
...เร้ารู้สึกนึกหวั่นไหว
...ลูกผู้ชายอายอะไร
...ไหลทำไม ใครจะแล
...
...เอ่อหยดรดรินแก้ม
...จากแก่นแกมของผู้แพ้
...ฤดูผันวันผ่านแปร
...มิอาจแก้ที่คับใจ
...
...แท้นักยังรักหรือ
...หรือแค่คือรอยหมองไหม้
...ที่ฝังรากฝากช้ำใจ
...อีกเมื่อไรจึงจะลืม
...
....เมื่อไรก็เมื่อนั่น
...ละเลงฝันอันดาษดื่น
...ซดเหล้าอีกสักคืน
...พรุ่งนี้ตื่นค่อยคิดเอา
.........................................
พระศุกร์ที่ ๑๐ ธันวาคม ๔๗
Calendar
Lovers
19 คน เลิฟแทนคุณแทนไท
หน้าส่วนตัว
1539
