..๏ พบแล้วเพื่อพลัดพรากมิอยากพบ เศร้าจักทบทดใจฤทัยหมอง เงาความทุกข์รุกเร้าเข้าก่อกอง ต้องหม่นหมองยาวนานเกินทานทน สุดเหน็บหนาวอกพราวด้วยร้าวแสน โศกสุดแดนดวงมานเกินล้านหน ร้อยผู้คนรอบข้างระหว่างตน มิใช่คนของใจที่หมายตา วอนจันทราอย่าด่วนลับส่วนเสี้ยว ขอช่วยเกี่ยวเหนี่ยวรั้งยังเสน่หา วอนดาวรายหมายหมั้นกัลยา อย่าลับลาลืมเลือนแชเชือนกัน พบแล้วเพื่อพลัดพรากมิอยากพบ กลัวบทจบตอนจากยากกักกั้น- ธารน้ำตาเนืองนองอาบต้องจันทร์ ยามเธอนั้นลาไกลไปจากเรา๚ะ๛