ลักษมณ์
ฉันเคยคิดว่าฉัน เดินอยู่เพียงลำพัง
เดียวดายสิ้นหวัง กำลังคล้ายจะหมดลง
นานเท่าไรไม่รู้ ไกลจนใกล้จะปลง
ใจที่เคยมั่นคง จะคงมั่นอยู่อย่างไร
ด้วยมือสองมือ ตาสองตา ขาสองขา หนึ่งใจ
ไกลแสนไกล นานเท่าไร เราต้องไปให้ถึง
เส้นทางทุกข์ทน ทนทุกข์ไป ใจอย่าคิดพรั่นพรึง
เดินก้าวไปให้ถึง ถึงยังฝั่งแห่งฝัน
ฉันได้รู้วันนี้ ยังมีเธอเคียงข้าง
เธอที่เดินร่วมทาง ทางเส้นทางแห่งฝัน
เราจับมือกันไว้ ใจเติมใจให้กัน
ไปให้ถึงฝั่งฝัน นานแค่ไหนจะรอ
แม้จะเหนื่อยเพียงไหน เธอก็ยืนเคียงข้าง
เราจะเดินร่วมทาง บนเส้นทางแห่งธรรม
เราประคองกันไว้ อภัยให้กันและกัน
วันที่เราเฝ้าฝัน คงจะอีกไม่ไกล
ขอเพียงเธออยู่กับฉ
1611
5
0
หน้าส่วนตัว
