ฟ้าใหม่
บนเส้นทางสายเปลี่ยวที่เดียวดาย
มีแต่กายทุกข์ทนเป็นคนเหงา
ภาพแห่งสุขมิพบประสพเงา
ทางสายเศร้าเป็นเพื่อนมิเคลื่อนคลาย
อยู่อย่างไร้หัวใจเพื่อใครอีก
รอยยิ้มปลีกฉีกลี้ไร้ที่หมาย
มิเอื้อมฝันพร่ำเพ้อจนเธอกราย
ฝากเส้นสายลายรักลงปักใจ
เหมือนพื้นดินร้อนแห้งเพราะแล้งน้ำ
ความชุ่มฉ่ำแช่มชื่นคืนไสว
เช่นพฤกษาผลิดอกบอกใครใคร
วันสดใสลับทวนกลับหวนมา
กาลที่ผ่านทำให้ใจรักกัน
เกิดสัมพันธ์ชื่นทรวงให้ห่วงหา
แต่ความรักสดใสที่ไกลตา
ถึงเวลาก็สลายกับสายลม
แค่ขอมีเธออยู่เคียงคู่นัย
เก็บเอาไว้ซ่อนใส่ในใจขม
เงาข้างข้างร้างไกลไม่ภิรมย์
ไม่ได้ชมได้ชื่นมิฝืนใจ
ตั้งแต่ห่างกันไปใจโศกศัลย์
ไม่เคยฝ
1860
4
0
หน้าส่วนตัว
